Jigging-Inchiku-Slow
Αφιέρωμα: Ροφός & Τρόποι Ψαρέματος με Σκάφος
Ο ροφός είναι ένα από τα μεγαλύτερα αλλά και δυσκολότερα ψάρια του βυθού. Παρόλο που πιάνεται σχετικά εύκολα στα αγκίστρια µας, είναι πολύ δύσκολο να τον φέρουμε στην επιφάνεια. Με το που αρπάξει το δόλωµά µας και καταλάβει ότι κινδυνεύει, πάει και τρυπώνει στο θαλάµι του. Εκεί φουσκώνει τα μεγάλα και δυνατά μάγουλά του και μάταια όσο κι αν τραβάμε την πετονιά, δεν θα καταφέρουμε να τον βγάλουμε έξω. Το βράχωµα είναι γεγονός κι ο ψαράς θα πρέπει να εφαρμόσει όλη του την τέχνη και τη μαστοριά, προκειμένου να καταφέρει να τον ξεβραχώσει.
Τόπος
Όπου βράχος, εκεί και ο ροφός. Όσο περισσότερο βραχώδης είναι µια περιοχή, όσο πιο μεγάλοι βράχοι και μονόπετρα υπάρχουν, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να τον συναντήσουμε. Ξέρες, απότοµοι κάβοι, κατρακύλια, πλάκες, τα ληµέρια του. Το βάθος από ελάχιστα εκατοστά μέχρι 30, 40 ή και ακόμα περισσότερα καμιά φορά μέτρα.
Θαλάμι
Ο ροφός έχει το δικό του «σπίτι» όπου κατοικεί, το θαλάµι του. Πρόκειται για µια τρύπα ή σπηλιά κάτω από ένα μεγάλο βράχο, που εκεί ξέρει ότι δύσκολα θα καταφέρει κάποιος να τον ενοχλήσει. Όταν όλα είναι ήρεμα, στέκει ακίνητος μπροστά στην είσοδο, ενεδρεύοντας μικρά ψαράκια, σουπιές και χταπόδια που θα περάσουν από μπροστά του. Όποιο κάνει το λάθος και περάσει κοντά του, ανοίγει το τεράστιο στόμα του ρουφώντας το προτού προλάβει να αντιδράσει. Όταν πάλι καταλάβει τον παραμικρό κίνδυνο, πάει και τρυπώνει στο βάθος του θαλαμιού, απομονωμένος. Θα περάσει αρκετή ώρα απόλυτης ηρεμίας για να ξεμυτίσει στην είσοδο της «οικίας» του.
Τροφή, δόλωμα
Ο ροφός όπως είπαμε ενεδρεύει μπροστά στο θαλάμι του τα μικρόψαρα, όπου αποτελούν την τροφή του. Εκτός από τα ψάρια, έχει μεγάλη αδυναμία και στα μαλάκια, όπως σουπιές, καλαμάρια και τρελαίνεται για το χταπόδι, που αποτελεί τον αγαπημένο του μεζέ και δύσκολα θα αντισταθεί όταν αυτό κατέβει όμορφα δολωμένο μπροστά στην τρύπα του. Συνεπώς καταλαβαίνουμε ότι η πρώτη µας επιλογή όσον αφορά το δόλωμα είναι το χταπόδι. Στη συνέχεια θα προτιμήσουμε σουπιά και καλαμάρι και τελευταίο το ψαροδόλι. Όσο μεγαλύτερο είναι ένα δόλωμα, τόσο μεγαλύτερο και το ψάρι που απευθύνεται. Αν εσείς πιάνετε μικρά ψάρια, τότε θα πρέπει να μεγαλώσετε την ποσότητα για να πιάσετε μεγαλύτερο.
Θυμάμαι κάποτε που είχα πάει µε έναν επαγγελματία ψαρά στη Σάμο και τον ρωτούσα µε περιέργεια γιατί όταν πιάνω κάποιο ροφό, αυτός είναι κάτω από πέντε κιλά όταν στην περιοχή που ρίχνω υπάρχουν ροφοί πολύ μεγαλύτεροι των 15 κιλών. Εκείνη τη στιγμή βγαίνει στο σκάφος του ένας ροφός που θα ξεπερνούσε τα 20 κιλά. Με το που ακουμπά την κουβέρτα ξερνά ένα χταπόδι που το λιγότερο ήταν 3 κιλά. Το κοιτάζει ο ψαράς και µε ρωτά.
«Εσύ όταν δολώνεις χρησιμοποιείς τέτοιου μεγέθους δολώματα;».
«Όχι», του απαντώ.
«Τότε πως θέλεις να βγάλεις και τέτοια ψάρια;», συμπληρώνει.
Από τότε όταν είναι να ασχοληθώ με το ψάρεμα των ροφών φροντίζω πάντα να έχω στη διάθεσή μου άφθονο δόλωμα για τα αγκίστρια μου.
Βράχωμα-ξεβράχωμα
Με ότι τρόπο και να ψαρέψουμε τα ροφό, όσο προσεκτικοί κι ετοιμοπόλεμοι κι αν είμαστε, πάντα θα βρει την ευκαιρία να µας βραχώσει. Εκεί τα πράγματα γίνονται δύσκολα κι αν θέλουμε να καταφέρουμε να τον φέρουμε στο σκάφος, θα πρέπει να είμαστε εφοδιασμένοι γι’ αυτό.
Η κουλούρα αποτελεί το πρώτο εργαλείο ξεβραχώματος. Περνάμε το νήμα ή την πετονιά μέσα από την κουλούρα και την αφήνουμε να κατέβει προς τα κάτω. Αν στο σκάφος είμαστε δύο άτομα, ο ένας κρατά το σχοινί της κουλούρας και ο άλλος την πετονιά.
Πολλές φορές µε το που η κουλούρα κατεβαίνει στο βυθό και χτυπά το ροφό, αυτός τα χάνει στιγμιαία, κλείνει τα πτερύγια προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι ήταν αυτό. Αν εκεί ο ψαράς πάρει 2-3 οργιές, τότε κατάφερε να το βγάλει. Σε διαφορετική περίπτωση, τραβά την πετονιά µε το σκάφος ή δένει ένα μικρό μπετονάκι στο ψάρι. Το μπετονάκι το αφήνει μισοβουλιαγµένο ώστε να δυσκολεύει το ψάρι και να το τραβά συνεχώς προς τα έξω. Με το που λασκάρει λίγο το ψάρι, το μπετονάκι ανεβαίνει στην επιφάνεια και τρέχουμε να το μαζέψουμε.
Τρόποι ψαρέματος
Ο ροφός είναι ένα ψάρι που μπορεί να προσεγγιστεί με πολλούς και ποικίλους τρόπους ψαρέματος. Οι μονάγκιστρες αρματωσιές με τα μεγάλα δολώματα δίπλα στο θαλάμι του, η ζόκα καθώς επίσης και το jigging είναι τα ψαρέματα που απευθύνονται ειδικά σε ροφό. Από τους άλλους τρόπους έχουμε τη συρτή βυθού και το χοντρό παραγάδι που μας δίνουν αρκετές φορές ροφούς ενώ υπάρχουν και τα τοπικά ψαρέματα που είναι κάποια παραλλαγή των πιο πάνω.
Παραγάδι χοντρό
Σίγουρα το χοντρό παραγάδι είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους πιασίματος του ροφού. Μπορεί να μην πηγαίνουμε πάντα αποκλειστικά για αυτόν, όμως αν περάσουν τα αγκίστρια μας από τόπο όπου υπάρχουν βράχια η πιθανότητα να τον συναντήσουμε είναι μεγάλη. Βέβαια το πιάστηκε ροφός στο αγκίστρι μας από το βγήκε στο σκάφος διαφέρουν πολύ και αυτό το γνωρίζουν καλά όλοι οι φίλοι που καλάρουν χοντρά παραγάδια.
Αρμάτωμα
Για να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας στο συγκεκριμένο τρόπο ψαρέματος θα πρέπει το εργαλείο μας, δηλαδή το παραγάδι, να είναι κατάλληλα αρματωμένο. Μάνα τουλάχιστον εκατοστάρα και παράμαλλο τουλάχιστον ενενηντάρι ώστε να μπορούμε να τραβάμε δυνατά χωρίς τον κίνδυνο κοψίματος της πετονιάς. Αγκίστρι μεγάλο νούμερο, με ελάχιστο το 6. Μήκος παράμαλλων μικρό. Ένα μέτρο είναι υπεραρκετό. Αριθμός αγκιστριών ανάλογος με τα δολώματα που διαθέτουμε. Συνήθως ρίχνουμε από τη λεκάνη μας τα αγκίστρια που χρειαζόμαστε κάθε φορά.
Δόλωμα
Η εύρεση των δολωμάτων είναι από ότι γνωρίζετε το μεγάλο πρόβλημα του χοντρού παραγαδιού. Εδώ χρειαζόμαστε αρκετά δολώματα και μάλιστα ιδιαίτερα μεγάλα. Μικρά χταποδάκια που τα δολώνουμε ολόκληρα, σουπίτσες, μοσχιοί, καλαμάρια, θράψαλα αλλά και ψαροδόλι (σαρδέλα, φρίσα, γόπα, σαυρίδι) περασμένα δυο ή τρία στο αγκίστρι μας στην ανάγκη αυτά που επιλέγουμε. Αν τώρα πάμε και για άλλα μικρότερα ψάρια θα μεταβούμε και σε μικρότερα δολώματα, όπως πλοκάμια χταποδιού, μεγάλα κομμάτια σουπιάς, καλαμαριού και θράψαλου, τάκος ψαριού και άλλα. Όμως σε αυτήν την περίπτωση οι ροφοί που ενδεχομένως πιαστούν θα είναι πολύ μικρότεροι από αυτούς που θα μπορούσαμε να είχαμε πιάσει αν τα δολώματά μας ήταν μεγαλύτερα.
Ώρα
Οι ροφοί είναι ψάρια νυκτόβια και για να τσιμπήσουν θέλουν απόλυτο σκοτάδι. Το φεγγάρι είναι ανασταλτικός παράγοντας για ροφούς και συνεπώς αυτό που κοιτάμε στο καλάρισμα του χοντρού παραγαδιού είναι η φάση της σελήνης. Όταν έχει από νωρίς σκοτάδι τότε καλάρουμε το σούρουπο με το που δύει ο ήλιος ενώ αν το σκοτάδι είναι το πρωί καλάρουμε με το που κρυφτεί το φεγγάρι. Αν πάλι είναι ολοσκόταδο ανάλογα με τις διαθέσεις μας επιλέγουμε απογευματινό ή πρωινό ψάρεμα.
Αν ο βυθός είναι σχετικά ήπιος μπορούμε να αφήσουμε το παραγάδι μας όλο το βράδυ ειδάλλως αν είμαστε σε άγριους τόπους η μια ώρα ή το δίωρο είναι υπεραρκετά για να δουλέψει. Μη ξεχνάμε ότι ο ροφός είναι ψάρι σχεδόν στάσιμο με ελάχιστες μετακινήσεις και αυτό σημαίνει ότι αν πέσει το δόλωμα κοντά του θα πάει να το αρπάξει. Αυτό μπορεί να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα και οι υπόλοιπες ώρες μέχρι το σήκωμα του παραγαδιού απομένουν για να μπορέσει να βραχώσει ακόμη καλύτερα.
Άλλα εφόδια
Η κουλούρα είναι το απαραίτητο εφόδιο μας στο ψάρεμα των χοντρών παραγαδιών και ιδιαίτερα σε αυτά που απευθύνονται και σε ροφούς. Πολύ σπάνια να βγει το ψάρι χωρίς σκάλωμα. Δηλαδή το σκάλωμα είναι μέσα στο πρόγραμμα κι αν δεν θέλουμε να μένουν τα ψάρια πάντα κάτω θα πρέπει να επιχειρήσουμε κουλούριασμα της μάνας. Αυτό σημαίνει κουλούρα μεγάλη και βαριά με το αντίστοιχο σκοινί.
Αν παρόλα αυτά το ψάρι δεν βγαίνει υπάρχει και το ξεβράχωμα με τα μπετονάκια. Επειδή αν ασχοληθούμε με αυτόν τον τρόπο ψαρέματος θα χρειαστούν και τα μπετονάκια καλό είναι να έχουμε κάποιο στο σκάφος μας αλλιώς τη δουλειά αυτήν θα την αναλάβει κάποιο από τα καλαδούρια μας.
Έξυπνη κουλούρα: Ένας εύκολος τρόπος κατασκευής κουλούρας για το ξεβράχωμα του ροφού που σας είχαμε παρουσιάσει σε παλιότερο άρθρο είναι ο εξής: Παίρνουμε ένα πλαστικό σωσίβιο σκάφους και του ανοίγουμε μια τρύπα. Κατασκευάζουμε λίγο μαλακό μπετόν και το ρίχνουμε μέσα από την τρύπα μέχρι να γεμίσει η κουλούρα. Όταν ξεραθεί, η κουλούρα μας είναι έτοιμη για ξεβράχωμα. Πληροφοριακά το βάρος της είναι 8-11 κιλά.
Μπασταρδιά
Πρόκειται για μικρό παραγάδι με ελάχιστα αγκίστρια που κατασκευάζεται ειδικά για τα ψάρια που απευθυνόμαστε κάθε φορά και ρίχνεται όλο πάνω στον τόπο. Εδώ μιλάμε για παραγαδάκι έως το πολύ δέκα αγκίστρια με παράμαλλα χοντρά. Εκατοστάρα πετονιά είναι η πρώτη μας επιλογή και μάνα λίγο χοντρότερη, δηλαδή 110-120. Αγκίστρια ιδιαίτερα μεγάλα, 4-6 νούμερο.
Πολλοί ψαράδες που ασχολούνται με το ψάρεμα του ροφού κατασκευάζουν και μπασταρδιές με μάνα από νήμα χοντρό για να μπορούν να τραβούν καλύτερα τη μάνα χωρίς να γλιστρά από ότι λένε από τα χέρια. Αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε προσωπική εμπειρία όποτε το αναφέρουμε εγκυκλοπαιδικά, ώστε αν θέλει κάποιος να μπορεί να δοκιμάσει και αυτό το αρμάτωμα.
Συρτή βυθού
Ψάρι όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο. Αυτό όχι γιατί έχει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία στο ψάρεμά του, αλλά γιατί έχει τη συνήθεια να ζει μέσα στο θαλάμι του και σπάνια να απομακρύνεται από αυτό. Θα πρέπει το δόλωμά μας να περάσει σχεδόν δίπλα του για να το αρπάξει.
Τόπος-βάθος
Όπου βράχος, εκεί και ο ροφός. Στην ξέρα, στις αποχές, στα κατρακύλια, στα μεγάλα σκόρπια μονόπετρα, στις πλάκες. Βυθός ιδιαίτερα δύσκολος για το ψάρεμα της συρτής και που ο ψαράς θα πρέπει να γνωρίζει αρκετά καλά την τεχνική, ώστε να μπορέσει να περάσει από εκεί ξυστά το δόλωμά του, χωρίς να σκαλώσει. Το βάθος από 2 μέχρι 50, ακόμα και 60 μέτρα.
Δόλωμα
Τεχνητά μεγάλου μεγέθους, 18-20 εκατοστά και ψαράκια φυσικά δολωμένα σε μπακακάκι, οι επιλογές μας. Πολύ καλό δόλωμα είναι οι σουπιές, τα μεγάλα καλαμάρια, αλλά και το χταπόδι. Δολώματα που θέλουν πιο αργή ταχύτητα και ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο παρουσίασής τους.
Ψάρεμα
Όπως είπαμε, το ψάρεμά του δεν έχει δυσκολίες. Αυτό μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι στο τσίμπημά του. Με το που καταλάβουμε ότι το ψάρι έχει πιαστεί, μαζεύουμε τη συρτή μας χωρίς να του δώσουμε περιθώρια αντίδρασης. Αν για οποιοδήποτε λόγο αδρανήσουμε και δεν μαζέψουμε τη συρτή ή κάνουμε κράττει το σκάφος, θα προλάβει να τρυπώσει σε κάποιο βράχο, με συνέπεια να βραχώσει εκεί και να μην έρχεται πάνω με τίποτα. Όσο δυνατά και να τραβήξουμε, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κόψουμε το παράμαλλό μας.
Χοντρά μονάγκιστρα
Ένας τρόπος ψαρέματος αρκετά συνηθισμένος σε περιοχές όπου ο βυθός είναι άγριος ή οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν ευνοούν τους γνωστούς, κλασικούς τρόπους είναι τα χοντρά μονάγκιστρα. Απλά στην κατασκευή και στο ρίξιμο και πολύ αποτελεσματικά στα μαυρόψαρα και ιδιαίτερα στους ροφούς.
Που χρησιμοποιούνται
Σε μέρη που επικρατούν ισχυρά ρέματα, το χοντρό παραγάδι δεν μπορεί να δουλέψει. Ακόμη κι αν δεν το παρασύρουν τα ρέματα, σίγουρα θα το σκαλώσουν στο βυθό. Εδώ τη λύση τη δίνουν τα μονάγκιστρα. Ένας τρόπος ψαρέματος γνωστός στους επαγγελματίες ψαράδες, που τον χρησιμοποιούν µε επιτυχία.
Όπως όλοι ξέρουμε ένας βυθός που είναι άγριος, µε απότομες διακυμάνσεις και βράχους, φιλοξενεί ένα μεγάλο αριθμό ψαριών. Αν μάλιστα στο συγκεκριμένο βυθό επικρατούν και θαλάσσια ρεύματα, τότε είναι που ο αριθμός αυτός αυξάνεται κατακόρυφα. Οι μεγάλοι ροφοί βρίσκονται εκεί και παραμονεύουν.
Υλικά κατασκευής
Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι χοντρή πετονιά και αγκίστρια. Η πετονιά πρέπει να είναι τουλάχιστον 100άρα, ενώ τα αγκίστρια μεγάλα και κοφτερά. Αν πάμε σε παραγαδίσια νούμερα, τότε μιλάμε για αγκίστρια 4-7. Το κάθε μoνάγκιστρο έχει μήκος πετονιάς 5 οργιές, που στο ένα άκρο είναι δεμένο το αγκίστρι, ενώ στο άλλο άκρο έχουμε δεμένη μια παραμάνα. Την παραμάνα αυτή θα την περάσουμε στο ψάρεμά μας στη θηλιά του καλαδουριού.
Τα μονάγκιστρα αυτά τα έχουμε συνήθως τοποθετημένα σε μία λεκάνη παραγαδιού. Επίσης θα χρειαστούμε καλαδουράκια με σκοινί λίγο μεγαλύτερο από το βάθος ψαρέματος. Ο αριθμός των καλαδουριών εξαρτάται από το πλήθος των μονάγκιστρων που θέλουμε να ρίξουμε. Εννοείται ότι όλα τα καλαδουράκια θα έχουν και το ανάλογο βάρος, που χρειάζεται τόσο για να πατώσουν όσο και να παραμείνουν σταθερά χωρίς τον κίνδυνο να παρασυρθούν από το ρέμα.
Δόλωμα
Το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι ψαροδόλι, καλαμάρι, σουπιά ή χταπόδι. Το καλύτερο από όλα είναι το ζωντανό. Ένα ζωντανό χταπόδι ή μια ζωντανή σουπιά είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα δελεάσουν το ψάρι. Αν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε θα χρησιμοποιήσουμε αναγκαστικά νωπό.
Πολύ καλή δουλειά για τους ροφούς κάνει το ζεματισμένο και ξεπετσιασμένο χταπόδι. Οι ψαράδες αφού το ζεματίσουν σε βραστό νερό το ξεπετσιάζουν για να ασπρίσει και να προσελκύει ακόμη καλύτερα.
Τρόπος ψαρέματος
Πηγαίνουμε στον τόπο ψαρέματος και δολώνουμε το αγκίστρι µας. Το αμολάμε στο νερό και την παραμάνα τη δένουμε στη θηλιά του σχοινιού του καλαδουριού. Αµολάµε το βαρίδι μέχρι να πατώσει και αφήνουµε και μερικά ακόμη μέτρα μπόσικα. Στη συνέχεια κάνουμε δυο τσακιστές µε το σχοινί στο καλαδούρι µας και το αµολάµε στο νερό.
Την ίδια διαδικασία θα ακολουθήσουμε και λίγο πιο κάτω αν πάμε να αμολήσουµε και δεύτερο μονάγκιστρο.
Ρίχνουμε όσα μονάγκιστρα επιθυμούμε και μετά από διάστημα ενός δίωρου πάμε και τα σηκώνουμε. Καλύτερη ώρα το χάραμα, αλλά και το σούρουπο, εφόσον έχουμε τη δυνατότητα να βρούμε όταν σκοτεινιάσει τα καλαδούρια μας, είτε με τη βοήθεια GPS, είτε με το φωτάκι που έχουμε φροντίσει να τοποθετήσουμε πάνω τους.
Παραλλαγή
Εκτός από τον κλασικό τρόπο κατασκευής και καλαρίσματος του μονάγκιστρου, έχουμε κι ένα δεύτερο, εξίσου καλό. Εδώ πάνω στο καλαδούρι μας έχουμε αντί για σχοινί, πετονιά χοντρή, όπου στο άκρο της είναι δεμένο το αγκίστρι μας. Το μήκος της πετονιάς είναι πολύ μεγαλύτερο από το βάθος που θα καλάρουμε.
Σε μήκος γύρω στις πέντε οργιές από το αγκίστρι, υπάρχει μια θηλιά. Στη θηλιά αυτή θα δέσουμε μια λεπτότερη πετονιά ή σκοινάκι, το βαρίδι μας.
Δολώνουμε το αγκίστρι μας και το αμολάμε στο νερό αφήνοντας και το βαρίδι να πατώσει. Όταν πατώσει κι εφόσον έχουμε αμολήσει και κάποια μέτρα πετονιάς ασφαλείας, δένουμε δυο τσακιστές στο καλαδούρι και το πετάμε στο νερό.
Το πλεονέκτημα που έχει ο τρόπος αυτός ψαρέματος είναι ότι στα βαθιά νερά που υπάρχουν ρέματα, η πετονιά δεν επηρεάζεται τόσο πολύ όσο το σχοινί του καλαδουριού. Το λεπτό σχοινάκι στο βαρίδι κόβεται όταν σκαλώσει κι έτσι δεν χάνουμε το πιασμένο ψάρι ή όλο το μονάγκιστρο.
Εννοείται ότι και στους δύο τρόπους καλαρίσματος το βάρος που θα τοποθετήσουμε θα είναι τέτοιο που τόσο το ρέμα όσο και το ψάρι που θα πιαστεί να μη μπορεί να το ξεσύρει, όπως επίσης ότι ποτέ δεν αφήνουμε το καλαδούρι μας τεζαρισμένο αλλά με κάποια μπόσικα για τον καιρό και το ρέμα.
Καλούμες
Ένας έξυπνος και σχεδόν πάντα αποτελεσματικός τρόπος που χρησιμοποιείται σε αρκετά μέρη και κυρίως στην ανατολική Κρήτη για να πιάσουν τους ροφούς είναι και οι καλούμες (πετονιές) .
Οι καλούμες δεν είναι τίποτε άλλο από χοντρά μονάγκιστρα που στο καλάρισµά τους δένονται στο βράχο απ’ έξω σε σημείο χαμηλό που να μπορεί να σφίξει η άκρη τους, δηλαδή η θηλιά, σε εξόγκωμα βράχου.
- Τις καλάρουμε πηγαίνοντας το σκάφος μας από τη στεριά προς τα έξω μέχρι να φτάσουμε στην άλλη άκρη του δολώματος και τις αφήνoυμε να πατώσουν σιγά σιγά.
- Το μήκος τους είναι γύρω στις εξήντα οργιές όπου στο άκρο τους έχουν δεμένο ένα μεγάλο αγκίστρι 4 ή 5 νούμερο όπου δολώνεται με σουπιά, καλαμάρι ή χταπόδι.
- Αν υπάρχει ρέμα στην περιοχή τότε τοποθετούμε ένα βαρίδι 100 ή 150 γραμμαρίων λίγο προτού το αγκίστρι.
- Την απόσταση μεταξύ τους την επιλέγουμε εμείς αναλόγως με τις υπάρχουσες συνθήκες θάλασσα και στεριάς.
- Το χρονικό διάστημα που τις αφήνουμε και ψαρεύουν είναι γύρω στις δυο ώρες.
- Ο ψαράς συνήθως τις επιθεωρεί περνώντας από κοντά ανά τακτά διαστήματα και όποια δει τεντωμένη που είναι σημάδι πιασίματος ψαριού πάει και την λεβάρει. Η έγκαιρη πολλές φορές αυτή ανέλκυση της πετονιάς μας, μας γλυτώνει από ιδιαίτερα δύσκολα βραχώματα.
Ζόκα
Από τους πλέον παραδοσιακούς τρόπου ψαρέματος του ροφού που ψαρευόταν με επιτυχία και τα παλιά χρόνια αλλά και στις μέρες μας. Όσοι έχουν εξοικείωση με το συγκεκριμένο τρόπο καταφέρνουν και παίρνουν σχετικά εύκολα μεγάλα ψάρια εκεί που οι υπόλοιποι αδυνατούν. Μάλιστα στις μέρες μας πολλές κατασκευάστριες εταιρείες του χώρου προσπαθούν με πολύχρωμες ζόκες να περάσουν μια νέα μέθοδο κι έναν νέο τρόπο ψαρέματος βαπτισμένο με ξενόφερτους όρους. Η φιλοσοφία όμως είναι μία και είναι αυτή που χρησιμοποιούσαν οι προπαππούδες μας στο ψάρεμα της ζόκας.
Εξοπλισμός
Αυτό που θα χρειαστούμε είναι μια ζόκα με πολύ μεγάλο αγκίστρι. Το βάρος που θα έχει αυτή δε θα είναι ανάλογο του αγκιστριού αλλά ανάλογο με το βάθος που θα αναζητήσουμε τα ψάρια. Σε ρηχά νερά θα χρειαστούμε ελάχιστο βάρος ενώ σε βαθιά πολύ μεγαλύτερο.
Τη ζόκα αυτήν θα τη δέσουμε σε χοντρή πετονιά την οποία και κρατούμε όταν ψαρεύουμε στο χέρι. Μπορεί να δεθεί και στο νήμα ενός μηχανισμού καλαμιού όταν ψαρεύουμε με καλάμι σε πιο βαθιά νερά, ενώ μπορεί το νήμα αυτό να έχει ένα μέτρο χοντρό παράμαλλο ή ένα κομμάτι χοντρού νήματος κοντά στο μέτρο και αντοχής 150-200 λίμπρες.
Δόλωμα
Το δόλωμα μας είναι σχεδόν αποκλειστικά το χταπόδι ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις όπου η εύρεσή του είναι δύσκολη θα αρκεστούμε σε σουπιά. Δεν είναι ανάγκη το χταπόδι να είναι ζωντανό. Ακόμη και νωπό ή και κατεψυγμένο κάνει θαυμάσια τη δουλειά του. Μάλιστα το κατεψυγμένο μπορούμε να το ασπρίσουμε για να προσελκύει την προσοχή του ροφού αφού πρώτα το ζεματίσουμε και στη συνέχεια αφαιρέσουμε την πέτσα του.
Το δολωμένο χταπόδι στη ζόκα μας ακόμη κι αν δεν καλύπτει το βαρίδι μοιάζει στα ψάρια σα μια μάχη μεταξύ ενός μικρόψαρου κι ενός χταποδιού και γίνεται πιστευτή στα ψάρια. Για αυτό οι παλιοί ψαράδες δεν σκέπαζαν ποτέ το μολύβι της ζόκας με το δόλωμα αλλά αντιθέτως το γυάλιζαν για να είναι πιο ορατό.
Τόποι
Οι τόποι όπου επιλέγουμε για το ψάρεμα της ζόκας είναι συνήθως μεγάλοι βράχοι ξεκομμένοι από τον υπόλοιπο πετρώδη ή αμμώδη βυθό, απότομα κατεβάσματα με μεγάλα κατρακοίλια και βράχους, μεσοπέλαγες ξέρες καθώς και ναυάγια. Σε γενικές γραμμές τόποι όπου δύσκολα μπορούν να ψαρευτούν με τους υπόλοιπους γνωστούς τρόπους που καλό είναι να έχουν και κάποιο βάθος για να μην είναι εύκολη η προσέγγιση τους από τους υποβρύχιους κυνηγούς.
Ώρα
Το σκοτάδι αποτελεί κι εδώ την καλύτερη ώρα που μπορεί να ψαρευτεί συνεχώς. Πάντως οι μεγαλύτερες επιτυχίες έρχονται την ώρα που πέφτει το πρώτο σκοτάδι και καλό είναι αυτήν τη στιγμή να μην την χάνουμε από το ψάρεμά μας. Αν παρόλα αυτά δεν μας βολεύει η νύκτα και τη μέρα θα πιάσουμε ψάρια μόνο που πρέπει να ξέρουμε ακριβώς που βρίσκονται γιατί οι ημερήσιες μετακινήσεις του ροφού είναι μηδαμινές.
Ψάρεμα
Αφού δολώσουμε τη ζόκα μας πάμε και την αφήνουμε να πέσει όσο γίνεται πιο αργά πάνω από το σημείο όπου πιστεύουμε ότι έχει ροφούς. Με το που καταλάβουμε ότι πάτωσε την ανασηκώνουμε ένα μέτρο βάζοντας σημάδι και την κατεβάζουμε εντελώς αργά, εκατοστό-εκατοστό, κουνώντας την και λίγο προς τα πάνω για να κουνηθούν τα πλοκάμια του δολώματος και να γίνει πιο πιστευτό.
Με το που καταλάβουμε το οποιοδήποτε ζόρισμα, σημάδι ότι κάποιο ψάρι άρπαξε το δόλωμα, παίρνουμε όσο μπορούμε πιο γρήγορα πάνω μερικές χεριές ή τυλίγουμε το μηχανισμός μας για να καρφωθεί γερά και να ανέβει το πιασμένο ψάρι πιο ψηλά και να μην βραχώσει. Αν το πετύχουμε αυτό τότε τα πράγματα απλοποιούνται και σε λίγο θα έρθει κοντά στο σκάφος όπου με τη βοήθεια του γάντζου θα ανεβάσουμε το ροφό στην κουβέρτα του σκάφους μας. Αν αδρανήσουμε εκεί τότε τα πράγματα δυσκολεύουν κι ένα ξεβράχωμα μας περιμένει με τις οποιεσδήποτε δυσκολίες αυτό έχει.
Jigging-Slow-Inchiku
Ο πιο μοντέρνος τρόπος ψαρέματος που μπορεί να μας δώσει σχετικά εύκολα ροφούς. Αν ο ψαράς γνωρίζει τόπους και την τεχνική του ψαρέματος καλά τότε τα πράγματα είναι εύκολα και ο μεζές σχεδόν σίγουρος.
Εξοπλισμός
Χρειαζόμαστε καλάμι αρκετά σκληρό για να μπορέσει να αγαντάρει το ψάρι που θα τσιμπήσει και θα τρέξει να βραχώσει. Ο μηχανισμός εξίσου δυνατός για να προλάβει το κεφάλωμα του ψαριού γεμισμένος με χοντρό νήμα διαμέτρου 0,40 χιλιοστών. Ένα παράμαλλο μήκους δύο μέτρων και διαμέτρου 0,80 καλό είναι να υπάρχει λίγο πριν τον πλάνο μας .
Ο πλάνος έχει βάρος ανάλογο με το βάθος που ψαρεύουμε με πιο συνηθισμένο τα 120-150 γραμμάρια. Από χρωματισμούς προτιμάμε τα έντονα χρώματα την άνοιξη αλλά και το χειμώνα και τα πιο σκούρα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο.
Αγκίστρι μεγάλο, κοπτερό, με χοντρό στέλεχος να μην ανοίγει στα μεγάλα ζόρια και να μην σκίζει το ψάρι. Κάποια φουντίτσα πάνω του ίσως κάνει το όλο σύνολο πιο ελκυστικό.
Τόποι
Άγριοι βραχώδεις βυθοί με βάθος 30-60 μέτρα είναι τα σημεία όπου συνήθως αναζητούμε. Μεγάλα μονόπετρα στο πουθενά, κεφάλια που σηκώνονται ψηλά, ναυάγια οι τόποι όπου δίνουν και τα μεγαλύτερα ψάρια του είδους.
Ψάρεμα
Αφού κατεβάσουμε τον πλάνο μας στο βυθό και σημαδέψουμε το βάθος τον ανασηκώνουμε με μικρά και κοφτά χτυπηματάκια γύρω στα δυο μέτρα ψηλά και στη συνέχεια το κατεβάζουμε χαμηλά ανασηκώνοντάς τον ακόμα πιο ψηλά. Μεγάλα επιτόπου κτυπήματα χωρίς τον πλάνο να ακουμπά βυθό πολλές φορές ωθούν το ψάρι που βρίσκεται κάποια μέτρα ολόγυρα να αρπάξει το δόλωμα. Επίσης το σούρουπο και το ξημέρωμα τα ψάρια δείχνουν μια μεγαλύτερη επιθετικότητα και τότε ορμούν ακόμα και στο ένα τρίτο του βάθους ψηλά οπότε εκεί χρειάζεται ψάρεμα μέχρι και αρκετά μέτρα πάνω από το βυθό.
Με το που καταλάβουμε ότι κάτι άρπαξε το αγκίστρι μας αμέσως τυλίγουμε την μανιβέλα μας και ανασηκώνουμε το καλάμι μας ψηλά. Πρέπει να μην αφήσουμε το ψάρι να πάει να βραχώσει αλλά να μπορέσουμε να το κρατήσουμε πάνω από το βυθό. Αν το καταφέρουμε τότε τα πράγματα απλοποιούνται. Αν όχι τότε με συνεχές ζόρισμα προσπαθούμε να τραβήξουμε το ψάρι έξω από το πρόσκαιρο καταφύγιο που βρήκε για να προστατευτεί. Εκεί θα χρειαστούν τα χοντρά εργαλεία και ο δυνατός εξοπλισμός.