Ναυαγοσωστικη
BULSCA 2019: Λογισμοί Φλουρή Χατζηγεωργίου
Ο Φλουρής Χατζηγεωργίου ήταν μέλος της Ελληνικής ομάδας που συμμετείχε στη Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής (BULSCA 2019) για πρώτη φορά στην ιστορία του πανεπιστημιακού αθλητισμού και της αθλητικής ναυαγοσωστικής. Εδώ μας μεταφέρει τη δικιά του εμπειρία.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το να είσαι μέλος μιας ομάδας είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις για να πετύχεις, να μάθεις, να γνωρίσεις καινούργια άτομα και να αποκτήσεις καινούργιες εμπειρίες. Αυτή η αρχή έγινε στα τέλη Ιανουαρίου. Συμφοιτητές και συναθλητές μαζευτήκαμε για να δημιουργήσουμε μια ομάδα σε ένα άθλημα που είναι άγνωστο στον έξω κόσμο. Στόχος μας να ακουστεί το άθλημα καθώς και μια ενδεχόμενη διάκριση σε ατομικό επίπεδο. Δυσκολίες πολλές υπήρχαν, γιατί ό,τι κάναμε ήταν με τη δική μας θέληση και δαπάνες (προσωπικός χρόνος, εισόδημα). Ως Φλουρής, “άρπαξα” αυτή την ευκαιρία γιατί η κολύμβηση σε πισινά είναι το στοιχείο μου. Έκανα πρωταθλητισμό στην Κύπρο. Με το άκουσμα ότι υπήρχε η ευκαιρία της συμμετοχής στην Βρετανική Πανεπιστημιάδα, αποφάσισα να μπω δυναμικά στο άθλημα. Για να μάθω περισσότερα. Για να βοηθήσω το άθλημα να ακουστεί. Για να αποτελέσω “πρεσβευτή” της μικρής μας Κύπρου. Σκέφτηκα: “που ξέρεις … σε λίγα χρόνια ίσως λάβει μέρος και κάποια Κυπριακή ομάδα σε αυτούς τους αγώνες”.
Α-Δ: Γιώργος Γάγκος, Μιχαήλ Σουσούνης, Φλουρής Χατζηγεωργίου.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Ξεκινήσαμε με 2 προπονήσεις/εβδομάδα και στην συνεχεία βλέποντας ότι χρειαζόμαστε δουλειά, τις κάναμε 3. Κάποιοι συναθλητές μου προπονούνταν μόνοι τους. Αυτό δημιούργησε πρόβλημα στην συνοχή της ομάδας. Όλοι δοκιμαστήκαμε σχεδόν σε όλα τα αγωνίσματα τις πρώτες εβδομάδες για να δούμε σε ποια είμαστε καλοί. Οι ικανότεροι κολυμβητές, είχαν το “προνόμιο” να διαλέξουν πρώτοι. Και φυσικά επέλεξαν τα αγωνίσματα που βασίζονταν στην κολυμβητική ικανότητα. Οι υπόλοιποι επέλεξαν ή επιλέχθηκαν για τα άλλα αγωνίσματα. Οι μέρες πέρασαν. Όλα ήταν έτοιμα. Παραλάβαμε την ενδυμασία μας (φόρμα, μπλούζες, σκουφάκια). Ήταν μια ευχάριστη στιγμή. Αισθανθήκαμε υπερηφάνεια να φοράμε ενδυμασία που υποδήλωνε ότι ήμασταν ομάδα, και μάλιστα που εκπροσωπούσε το πανεπιστήμιο και την Ελλάδα. Για μένα η συγκίνηση ήταν διπλή, λόγω της Κυπριακής μου καταγωγής και του γεγονότος ότι είχα πλήρη επίγνωση της ιστορικότητας της συμμετοχής μου. Γνώριζα πως ανοίγω δρόμο! Και ήθελα να καταφέρω κάτι καλό. Θα τα κατάφερνα; Ποιος ξέρει! Κλείσαμε εισιτήρια. Έτοιμοι για το μεγάλο ταξίδι.
Α-Δ: Φλουρής Χατζηγεωργίου, Καλυψώ Οικονομίδου, Μιχαήλ Σουσούνης, Γιώργος Γάγκος.
ΤΑΞΙΔΙ
Το μεγάλο ταξίδι ξεκίνησε, Παρασκευή πρωί φύγανε τα μισά παιδιά και τα αλλά μισά το απόγευμα από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με κατεύθυνση το Brıstol. Από εκεί θα παίρναμε λεωφορείο για το Swansea. Το ταξίδι μεγάλο, η πείνα πιο μεγάλη. Όπου βρίσκαμε χώρο, ξεκουραζόμασταν και περιμέναμε με ανυπομονησία να φτάσουμε στον προορισμό. Γύρω στις 02:00 φτάσαμε στο Swansea. Με περίμενε η καλή μου φίλη Γεωργία Παναγή που με φιλοξένησε στο διαμέρισμα της. Οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν στο χώρο διαμονής και δώσαμε ραντεβού στην πισίνα το πρωί του Σαββάτου.
1η ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΩΝ
Με το που έφτασα στην πισίνα και αντίκρισα τις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις, έμεινα άναυδος. Κλειστή 50αρα θερμαινόμενη πισίνα, με 25αρα πισίνα για προθέρμανση, κερκίδες χωρητικότητας 1500 ατόμων, καφετερία, χώρο υποδοχής, τεράστια οθόνη για αποτελέσματα και βατήρες με υποπόδιο. “Ναι, σαν και αυτά που έχουμε στην Κύπρο και στην Ελλάδα”, θα έλεγε χαριτολογώντας ο πάντα χιουμορίστας συναθλητής μου Δημήτρης Πανταζής, αν τον είχε πιάσει ο οίστρος του για αστεία. Οι συναθλητές μου ήταν πολύ κουρασμένοι επειδή κοιμήθηκαν σε ένα δωμάτιο χωρίς κρεβάτια (3 λίρες πλήρωσαν) και έτσι η ξεκούραση τους ήταν δύσκολη. Αλλά αυτό το ανέλυσαν οι ίδιοι οπότε δεν θα επεκταθώ
Με το που φτάσαμε στο κολυμβητήριο, ο Στάθης ξεκίνησε να μας εξηγεί τις διαδικασίες και σε ποιες σειρές είναι τα αγωνίσματα του κάθε ενός. Το μέγιστο είναι 2 αγωνίσματα/άτομο και όσες σκυταλοδρομίες θέλαμε. Εγώ σε όλο το ταξίδι και στις προπονήσεις, ισχυριζόμουν ότι μπορούμε να πάρουμε ένα μετάλλιο τουλάχιστον στο 4χ50 με εμπόδια καθώς στο αγώνισμα θα αγωνιζόμασταν σχεδόν όλοι οι κολυμβητές της ομάδας.
Γύρω στις 9πμ ξεκίνησαν οι πρώτες βουτιές για προθέρμανση. Με το πέρας της προθέρμανσης ακολουθούσε το πρώτο αγώνισμα 4χ10μ ρίψης σχοινιού. Με το καλημέρα οι Χατζηγεωργίου, Γάγκος, Χαλκιαδάκης, Χασάπης φέρνουν το πρώτο μετάλλιο (και μοναδικό) στην ομάδα. Όλοι αρχίσαμε τις ζητωκραυγές. Όσο το σκέφτομαι τώρα, συνειδητοποιώ ότι δημιουργήσαμε στην πισίνα λίγο πανικό. Οι Άγγλοι, ευγενικοί καθυστέρησαν την επόμενη εκκίνηση για να μας αφήσουν να το χαρούμε. Μας κοιτούσαν και χαμογελούσαν. Πρέπει να τους θετική εντύπωση. Ήμασταν το “καινούργιο”. Ακολούθησαν τα ατομικά αγωνίσματα. Όλοι είχαμε πολύ καλές επιδόσεις. Αλλά δεν είχαμε κατάλληλα εφόδια. Τα άλλα πανεπιστήμια είχαν ειδικά βατραχοπέδιλα. Η απογοήτευση δεν έλειψε. Ακυρωθήκαμε σε πολλά αγωνίσματα λόγο απειρίας και ανεπάρκειας στις οδηγίες. Εγώ αγωνίστηκα μόνο σε ένα ατομικό αγώνισμα (50μ Μεταφοράς Ανδρεικέλου). Ακυρώθηκα. Έτσι πήρα την απόφαση να μην λάβω μέρος στα 100μ Μεταφοράς Ανδρεικέλου με Πέδιλα γιατί πίστευα ότι θα ακυρωνόμουν ξανά. Σε μια κουβέντα που έκανα με τον Στάθη πριν φύγουμε για τους αγώνες, τον ενημέρωσα ότι αυτά τα αγωνίσματα δεν τα γνωρίζω και για την αποφυγή ενδεχόμενης ακύρωσης, προτιμούσα να αγωνιστώ στα 200μ με εμπόδια. Αυτό δεν ήταν εφικτό. Έτσι έμεινε όπως έχει.
Στο τέλος της πρώτης ημέρας, η κούραση ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων. Κατευθυνθήκαμε για φαγητό και μετά κατευθείαν για ύπνο και ξεκούραση.
2η ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΩΝ
με το που φτάνουμε στο κολυμβητήριο, οι διοργανωτές μας βάζουν σε ένα μέρος μακριά από την πισίνα χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο και χωρίς να γνωρίζουμε τη μας περιμένει. Είχαμε χωριστεί σε 3 τετράδες. Η ομάδα μου (Γάγκος, Σουσούνης, Οικονομίδου και εγώ), θα αγωνιζόταν στα εικονικά σενάρια SERC σε εξωτερικό χώρο και στην πισίνα.
Στο SERC στεριάς, δεν είχαμε ιδέα για το τι μας περίμενε. Κανένας μας δεν είχε αντιμετωπίσει ξανά τέτοιο σκηνικό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να τα χάσουμε και να μην καταφέρουμε να σώσουμε τα “θύματα. Στο SERC πισίνας, τα πήγαμε καλύτερα.
ΑΠΟΝΟΜΕΣ
Ακολούθησαν οι απονομές. Πανζουρλισμός. Στο άκουσμα της κατάκτησης της 3ης θέσης από την ομάδα μας, όλοι μαζί, Έλληνες και Βρετανοί φοιτητές δόνησαν την αίθουσα με ένα τρανταχτό και παρατεταμένο χειροκρότημα.
Κάνεις τους δεν περίμενε τέτοια επιτυχία. Είναι η πρώτη και συνεπώς η μεγαλύτερη έως τώρα σε πανεπιστημιακό επίπεδο σε αγώνες του εξωτερικού.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Στάθη (αυτός επιμένει να τον αποκαλούμε σκέτο “Στάθη”), που μου έδωσε αυτή τη μεγάλη ευκαιρία και μεγάλη εμπειρία να εμβαθύνω στην αθλητική ναυαγοσωστική. Ευχαριστώ επίσης όλους τους αθλοσώστες – συμφοιτητές μου. Θα θυμόμαστε για χρόνια αυτή την αποστολή. Ο καθένας μας έδωσε μια διαφορετική νότα ομορφιάς στο ταξίδι. Εύχομαι του χρόνου να υπάρξει μεγαλύτερος εθελοντισμός και καλύτερη προετοιμασία. Θα χαρώ αφάνταστα αν το ένα χάλκινο μετάλλιο που φέραμε, στους επόμενους αγώνες πολλαπλασιαστεί σε αριθμό και βαθμολογική κατάταξη. Θα είναι επιτυχία επίσης, να έχουμε γίνει οι οδοδείκτες που θα παρακινήσουν κι άλλους Έλληνες και Κυπρίους για να αγωνιστούν σε αυτή την όμορφη αθλητική διοργάνωση. Η αρχή έγινε. Ο δρόμος είναι πια χαρτογραφημένος και ανοιχτός για τους φοιτητές της Ελλάδας και της Κύπρου.
Είμαι σίγουρος ότι όπου βρεθεί κάθε ένας από τους συναθλητές μου, θα δώσει τον καλύτερο εαυτό του για να παρακινήσει άλλους να μας διαδεχθούν. Αυτό το παράδειγμα μας έδωσε ο Στάθης. Αυτό θα δώσουμε κι εμείς στην αποστολή που θα ακολουθήσει. Προσωπικά, θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να κατέβει σύντομα Κυπριακό πανεπιστήμιο. Αθλητική Ναυαγοσωστική. Διεξάγει αγώνες… σώζει ζωές!