Καθετη-Τσαπαρι
Καθετή: Αρματωσιές με Μακριά Παράμαλλα
Αυτό που επιθυμούμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ψάρεμα και ειδικά με την καθετή, είναι να δελεάσουμε τα μεγάλα κι εκλεκτά ψάρια. Αυτό για να το πετύχουμε υπάρχουν δύο τρόποι. Ο πρώτος είναι να χρησιμοποιήσουμε αόρατες πετονιές και ο δεύτερος μακριά παράμαλλα.
Αόρατες πετονιές δεν υπάρχουν. Μπορεί να κυκλοφορούν οι fluorocarbon που παίρνουν το χρώμα του νερού και δεν είναι ορατές όπως οι υπόλοιπες, αλλά κι αυτές δεν είναι αόρατες. Σίγουρα η χρήση τους είναι καλύτερη και προτιμώνται στα παράμαλλα από τις απλές πετονιές. Ο ψαράς όμως που θέλει να μεγιστοποιήσει την απόδοση ενός ψαρέματος, πέρα από τις fluorocarbon στα παράμαλλα, θα κοιτάξει να τα κατασκευάσει πολύ μακριά.
Ο λόγος είναι απλός. Να παρουσιάσει το δόλωμα όσο γίνεται πιο φυσικό. Κατεβαίνοντας το βαρίδι στο βυθό παρασύρει μαζί του την αρματωσιά μας. Τα δολωμένα παράμαλλα ακολουθούν αυτή την πορεία και σταματούν να κατεβαίνουν με το ρυθμό του μολυβιού μόλις συναντήσει το βυθό. Στη συνέχεια, η κάθοδός τους είναι διαφορετική και εξαρτάται από το βάρος του δολώματος και του αγκιστριού.
Ένα μικρό παράμαλλο έχει σαν αποτέλεσμα μια μικρή τέτοια δεύτερη κάθοδος, ενώ ένα μακρύ παράμαλλο μια πολύ μεγαλύτερη διαδρομή. Μάλιστα το κοντό παράμαλλο θα έχει το δόλωμα πιο κοντά στο κυρίως σώμα της αρματωσιάς, ενώ το μακριό πιο μακριά.
Η αργή αυτή κάθοδος του δολώματος είναι που προσελκύει τα ψάρια από μακριά. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο πολύ διαρκεί, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να προσελκύσουμε περισσότερα κοντά. Μάλιστα τα εκλεκτά έχουν τη συνήθεια να αρπάζουν το δόλωμα στην κάθοδο. Άρα, όσο πιο πολύ ώρα διαρκεί η κάθοδος, τόσο μεγαλώνουν οι προσδοκίες μας για το εκλεκτό ψάρι.
Οι καθετίστες ψαράδες που το γνωρίζουν αυτό, φροντίζουν οι αρματωσιές τους να διαθέτουν μακριά παράμαλλα. Όμως επειδή πολλές φορές ψαρεύουν σε βαθιά νερά, όπου τα μακριά παράμαλλα μπορεί να μπερδευτούν ή να μην γίνει αντιληπτός ο τσίμπος, συνηθίζουν να έχουν μακρύ μόνο το τελευταίο παράμαλλο προς τη μεριά του βαριδιού και τα υπόλοιπα κοντά. Μάλιστα, αυτό το τελευταίο παράμαλλο το έχουν μακρύτερο και από την υπόλοιπη συνολικά αρματωσιά, δηλαδή να εξέχει από το μολύβι.
Τα ψάρια που κυρίως απευθυνόμαστε με μακριά παράμαλλα είναι τα λυθρίνια στη βαθιά καθετή, τα σκαθάρια στη νυχτερινή καθετή, οι κακαρέλοι, οι τσιπούρες, τα μελανούρια, τα φαγγρόπουλα.
Δεν είναι λίγοι οι ψαράδες που αναζητούν κι άλλα μεγαλύτερα κι εκλεκτότερα θηράματα, όπως οι συναγρίδες και τα μεγάλα φαγκριά όπου εκεί χρησιμοποιούν διπλάρι ή μονάγκιστρο και μάλιστα το παράμαλλό τους έχουν δύο συνεχόμενα αγκίστρια.