Καθετη-Τσαπαρι

Καθετή: Μια Μέρα με το Marco Volpi

Οι φίλοι που διαβάζουν από παλιά περιοδικά, σίγουρα θα γνωρίζουν τον Ιταλό Marco Volpi αφού για αρκετά μεγάλο διάστημα ήταν συνεργάτης στο περιοδικό Ψάρεμα με Σκάφος. Οι τρόποι ψαρέματος που περιέγραφε και ανάλυε τότε ήταν πολύ προχωρημένες για τον απλό ερασιτέχνη ψαρά αλλά πολύ χρήσιμες και αποδοτικές για τον τεχνίτη ψαρά. Εξοπλισμός, αρματωσιές, δολώματα, ψάρια και τρόποι που τα αναζητούσε είχαν κάτι το διαφορετικό από τα άρθρα των υπολοίπων συνεργατών.

Από παλιά ήθελα να πραγματοποιήσω ένα ψάρεμα μαζί του για να δω στην πράξη πως εφαρμόζονται όλα αυτά που μας παρουσίαζε. Οι αποστάσεις που μας χώριζαν όμως ήταν μεγάλες και το μόνο που έκανα ήταν να εφαρμόζω αυτά που καταλάβαινα στα προσωπικά μου ψαρέματα. Γεγονός ήταν ότι όλα ήταν σωστά και έβρισκαν εφαρμογή και στα δικά μας νερά και ψάρια τα οποία φαίνεται δεν διαφέρουν πολύ από αυτά της γειτονικής μας χώρας. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι οι θάλασσές μας είναι πιο πλούσιες σε ψάρια από αυτές της Ιταλίας τότε καταλαβαίνουμε πόσο αποτελεσματικά ήταν.

Ο Marco Volpi όμως δεν είναι μόνο ένας πολύ καλός ψαράς αλλά κι ένας πολύ καλός αθλητής. Πρόκειται για έναν αθλητή παγκοσμίου επιπέδου κι αναγνώρισης με πολλές πρωτιές στο ενεργητικό του. Οι υποδείξεις που κάνει βρίσκουν εφαρμογές και σε κατασκευάστριες εταιρίες ειδών αλιείας που βελτιώνουν τα υλικά τους.

Η δεύτερη αυτή ιδιότητα, η ιδιότητα του αθλητή, ήταν η αφορμή να γνωριστώ μαζί του και να πραγματοποιήσω ένα ψάρεμα στο ίδιο σκάφος. Μια εμπειρία που άξιζε τον κόπο αφού μου πρόσφερε πλούσιες γνώσεις και που πιστοποίησε στην πράξη το μέγεθος του συγκεκριμένου ψαρά.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Μαυροβούνιο. Το 46^ο παγκόσμιο πρωτάθλημα ψαρέματος από σκάφος πραγματοποιείται στη Budva και η Ελλάδα για πρώτη φορά συμμετέχει κι αυτή, όπου στην ομάδα βρίσκομαι κι εγώ. Η Ιταλία είναι από τους πρωταγωνιστές του αγώνα κάθε χρονιά και στην αποστολή της είναι ο Marco Volpi, φαβορί για πολλούς ακόμη και για την πρώτη θέση.

Η γνωριμία με το Marco γίνεται τη δεύτερη μέρα μας εκεί, λίγο πριν την παρέλαση των εθνικών ομάδων. Μαζί με τον Αντώνη Ιωνά αρχηγό της Ελληνικής αποστολής πηγαίνουμε κοντά του να γνωριστούμε. Αυτός είναι χαμογελαστός και πρόθυμος να συζητήσει μαζί μας το σύντομο αυτό διάστημα.

Η επομένη μέρα είναι ο προπονητικός αγώνας όπου όλοι ετοιμάζουν τον εξοπλισμό τους για να τον προσαρμόσουν στις ανάγκες της περιοχής ενώ η μεθεπόμενη είναι η πρώτη από τις τρεις μέρες του αγώνα. Στο ζύγισμα των αλιευμάτων διαπιστώνουμε όλοι ότι ο Marco είναι δεύτερος στην ατομική κατάταξη. Μάλιστα μεγάλη εντύπωση μας κάνει το ότι από τα τέσσερα άτομα που ήταν στο σκάφος μαζί ο Marco όχι μόνο κατάφερε να βγάλει τα περισσότερα, αλλά έβγαλε μόνος του όσα ψάρια έβγαλαν οι υπόλοιποι τρείς αθλητές μαζί. Αυτό πέρα από την πιστοποίηση των μεγάλων ικανοτήτων του με έβαζε σε σκέψη και προβληματισμό για τη δεύτερη μέρα του αγώνα όπου θα ψαρεύαμε μαζί στο ίδιο σκάφος.

ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ

29 Σεπτεμβρίου. Δεύτερη μέρα του αγώνα και στο ίδιο σκάφος το πρωί συναντιόμαστε μαζί με το Marco, τον Ισπανό πρωταθλητή Jose Alos Crespi και τον Γερμανό Marcel Fischer. Μετά την πρώτη καλημέρα καθόμαστε στις θέσεις όπου κληρωθήκαμε για το πρώτο τέταρτο του αγώνα, παραλαμβάνουμε τα δολώματά μας κι αρχίζουμε να τακτοποιούμε τον εξοπλισμό και να προετοιμάζουμε τα δολώματά.

Ο Marco έχει ένα μεγάλο ψυγείο με κολλημένο στην οροφή του ένα κουτί όπου μέσα σε αυτό το κουτί υπάρχει μια μεγάλη πληθώρα από έτοιμες αρματωσιές. Ο αριθμός τους σίγουρα είναι πάνω από 200 όπου στην κάθε αρματωσιά έχει πάνω γραμμένα τα χαρακτηριστικά της, δηλαδή πάχος παράμαλλων, πάχος πετονιάς, μέγεθος αγκιστριών κι ένα μικρό σχέδιο για το πως είναι κατασκευασμένη.

Εδώ βλέπετε το μεγάλο ψυγείο που κουβαλούσε μαζί με το πρόσθετο κιβώτιο στην οροφή του για τις αρματωσιές του

Το μεγάλο ψυγείο είναι γεμισμένο με εξοπλισμό πάσης φύσης που φαίνεται όταν βγάζει κάτι από μέσα για να το χρησιμοποιήσει. Ο σάκος με τα καλάμια του είναι φουσκωμένος, σημάδι ότι έχει αρκετά μαζί του. Μια απόχη με μεγάλη στεφάνη είναι και αυτή παρούσα για κάθε ενδεχόμενο.

Επιστρέφοντας στο λιμάνι. Βλέπετε το μεγάλο σάκο με τα πολλά και διαφορετικά καλάμια που κουβαλούσε μαζί καθώς και την απόχη του

Το πρώτο πράμα που βγάζει από το ψυγείο είναι ένας αυτοσχέδιος σάκος από πλαστικό. Το γεμίζει νερό γύρω στους τριάντα πόντους και το στερεώνει στο εσωτερικό του σκάφους. Μέσα στο νερό τοποθετεί τα κατεψυγμένα μικρά καλαμάρια που μας έχουν δώσει για δόλωμα για να ξεπαγώσουν. Πάνω από το σάκο τοποθετεί δύο κουτιά προφανώς για το δόλωμά του.

Στη συνέχεια βγάζει ένα τετράγωνο πλαστικό κουτί, όπου στο εσωτερικό του έχει ένα σουρωτήρι. Με ένα μαχαίρι με στρογγυλό άκρο, ανοίγει τα μύδια που μας έχουν δώσει, επίσης για δόλωμα και τοποθετεί το εσωτερικό τους δηλαδή το ψαχνό πάνω στο σουρωτήρι για να στραγγίσουν.

Όση ώρα τα μύδια στραγγίζουν, αυτός καθαρίζει τα μικρά καλαμαράκια που βγάζει από το νερό. Αφαιρεί τα κεφάλια, όπου τα τοποθετεί ξέχωρα και βγάζει τα πτερύγια και την πέτσα από το σώμα τους. Τα ανοίγει με ένα μαχαίρι, αφαιρεί τυχόν εντόσθια, τα πλένει και τα τοποθετεί σε ένα ξύλο. Με ένα ξύλινο σφυράκι με δόντια τα κτυπά αρκετές φορές για να μαλακώσουν. Παίρνει ένα μεγάλο μαχαίρι φιλεταρίσματος και αφού αφαιρέσει τίποτα ξέφτια που περισσεύουν τα κόβει σε μακριές στενές λουριδίτσες. Κάποια από αυτά τα τοποθετεί σε ένα από τα δύο πλαστικά μπολάκια πάνω από το σάκο με το νερό και τα υπόλοιπα σε ένα κουτί που το τοποθετεί μέσα στο ψυγείο.

Τώρα σειρά έχουν τα μύδια. Με στραγγισμένα τα υγρά τους, τα περνά σε μια βελόνα, όπου στη συνέχεια τα τυλίγει με ένα ελαστικό νήμα. Προσπαθεί και φτιάχνει αρκετές δολωσιές, πάντα μακρόστενες, έτσι ώστε να μη του τρώνε εύκολα το δόλωμα τα λοιμά. Ακολουθεί το καθάρισμα του τρίτου δολώματος που είναι η γαρίδα, όπου έχει κι αυτή κόψιμο σε μακρόστενα κομμάτια και τύλιγμα με ελαστικό νήμα.

Προετοιμασία δολώματος

Στο μεταξύ έχουμε φθάσει στο κέντρο της τράπεζας του αγώνα και θέλουμε γύρω στα είκοσι λεπτά για να δοθεί η εκκίνηση. Βγάζει από το σάκο ένα μακρύ καλάμι με μήκος πέντε μέτρα. Πρόκειται για ένα καλάμι αρκετά σκληρό κι ελαφρύ με πολύ ευλύγιστη μύτη. Στο καλάμι υπάρχει πάνω ένας αρκετά μεγάλος μηχανισμός, τύπου casting γεμισμένος μέχρι το χείλος με λεπτή πετονιά. Το πάχος της δεν πρέπει να ήταν πάνω από εικοσιπέντε. Τοποθετεί και μια αρματωσιά με πολύ μικρά αλλά μακρικότσανα αγκίστρια και κοιτάζει καλά την γύρω περιοχή.

«Που θέλεις να ψαρέψουμε;» τον ρωτώ αφού πρέπει να αποφασίσουμε το μέρος όπου θα φουντάρουμε.

«Ρηχά είναι τα ψάρια» και μου δείχνει μια περιοχή προς τα ρηχά. Εγώ που έχω βγάλει την προηγούμενη μέρα ψάρια στα βαθιά προσπαθώ να του εξηγήσω να πάμε στα βαθιά αλλά μάταια. Ρωτώ και τον Ισπανό που θέλει να πάμε για αρχή, αλλά κι αυτός επιθυμεί ρηχά. Έτσι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τα ρηχά. Ας πάμε να δοκιμάσουμε για αρχή και βλέπουμε στη συνέχεια σκέφτομαι και ετοιμάζω τον εξοπλισμό μου για ρηχό ψάρεμα.

Χωρίς να γνωρίζει ο Marco αγγλικά αλλά μόνο γαλλικά, καταφέρνει να οδηγήσει το σκάφος σε ένα σημείο που αυτός επιθυμούσε και που φαίνεται ότι το είχε ψαρέψει στην αναγνώριση. Μάλιστα ο Ισπανός συμφωνούσε σε ότι έλεγε ο Marco, σημάδι ότι είχαν καταστρώσει το πλάνο του ψαρέματος μαζί την παραμονή. Εγώ και ο γερμανός αναγκαστικά ακολουθούσαμε έχοντας εμπιστοσύνη τόσο στο Marco όσο και στον ισπανό αθλητή.

Ο Marco έριξε μόνος του την άγκυρα στο σημείο που ήθελε και περιμέναμε να δοθεί το σήμα της έναρξης του αγώνα δολώνοντας τα αγκίστρια μας ώστε να είναι έτοιμα να πέσουν στο νερό. Εγώ βρίσκομαι στα αριστερά του σκάφους μπροστά από την κονσόλα ενώ από μπροστά μου είναι ο Ισπανός. Στην πλώρη της δεξιάς πλευράς είναι ο Marco ενώ μπροστά του είναι ο Γερμανός. Ανταλλάσουμε μεταξύ μας χειραψίες για καλή επιτυχία και περιμένουμε το καπνογόνο.

Η έναρξη δίνεται και οι αρματωσιές μας πέφτουν στο νερό. Το βάθος δεν πρέπει να είναι πάνω από δεκαπέντε μέτρα αλλά το ρέμα είναι τόσο έντονο που έχει μετακινήσει τις αρματωσιές μας αρκετά μέτρα προς τα πίσω. Αμολώ λίγο το λεπτό νήμα που έχω στο μηχανισμό μου παρατηρώντας πως αντιδρούν οι υπόλοιποι στο δυνατό αυτό ρέμα.

Βλέπω το Marco να τυλίγει το μηχανισμό του, το καλάμι να λυγίζει και να βγάζει σε λίγο στο σκάφος τρία ψάρια μαζί. Ένα ωραίο σκαθάρι, μια πέρκα κι ένα μεγάλο σπάρο. Τα ψάρια αυτά τα ξεδολώνει σε χρόνο ρεκόρ, τα ρίχνει μέσα στο τσουβάλι με το νερό, δολώνει τα αγκίστρια του και ξαναρίχνει την αρματωσιά του στο νερό. Στο μεταξύ έχει σηκώσει και ο Ισπανός όπου φέρνει δύο ψάρια μαζί κι εγώ τότε μόλις καταλαβαίνω ότι κάτι είναι και στα δικά μου αγκίστρια και σηκώνω ένα χάνο.

Μέχρι να ξεδολώσω τον χάνο ο Marco έχει βγάλει άλλα τρία ψάρια και τα έχει τοποθετήσει στο τσουβάλι του.

Προσπαθώ να καταλάβω τι κάνει στα ψάρια που εγώ δεν καταφέρνω και προσπαθώ να μιμηθώ όσο είναι αυτό δυνατό, το τρόπο και τη τεχνική του. Έτσι αφαιρώ το νήμα από το μηχανισμό μου και το αντικαθιστώ με λεπτή νάιλον που φαίνεται ότι λειτουργεί καλύτερα στο ρέμα αφού αυτό δεν παρασύρει τώρα εύκολα την αρματωσιά μου. Έχω τοποθετήσει ήδη και ένα αρκετά μεγάλο μολύβι εκατοεικοσάρι, όπως βλέπω και στους υπόλοιπους και τα πράματα γίνονται ακόμα καλύτερα. Όμως μέχρι να κάνω αυτές τις μετατροπές, ο Marco έχει βγάλει δυο με τρία κιλά ψάρια ο Ισπανός ενάμιση, εγώ ούτε μισό κιλό και ο Γερμανός περίπου ίδια με μένα.

Περνά το πρώτο τέταρτο του αγώνα(μία ώρα κι ένα τέταρτο) κι έρχεται η στιγμή του δεκάλεπτου διαλλείματος και της αλλαγής των θέσεων. Κάποια πρόταση που κάνω για να αλλάξουμε τόπο δεν βρίσκει σύμφωνους το Marco και τον ισπανό κι έτσι μένουμε εκεί στο ίδιο σημείο να συνεχίσουμε το δεύτερο τέταρτο του αγώνα.

Με τα εργαλεία μου βελτιωμένα ξεκινάμε ξανά το ψάρεμά μας. Μόνο που τώρα αντιμετωπίζω άλλο πρόβλημα. Τα ψάρια από κάτω τελείωσαν και πρέπει να κάνεις μακρινές βολές για να πάρεις κάτι αξιόλογο. Ο Marco που κάνει βολές μακρινές(πρέπει να έφθασε άνετα τα πενήντα μέτρα) παίρνει ψάρια και κοντά του ακολουθεί ο Ισπανός. Εγώ με το μικρό καλαμάκι καθετής των δύο μέτρων δεν μπορώ να ρίξω πάνω από τα είκοσι μέτρα με συνέπεια οι τσιμπιές που παίρνω και συνεπώς και τα ψάρια μου να είναι λιγοστά.

Το ψάρεμα συνεχίζεται με τον ίδιο ρυθμό με ελάχιστες τσιμπιές από όλους μας . Πρόταση για αλλαγή τοποθεσίας δεν βρίσκει τους υπόλοιπους πρόθυμους να το πραγματοποιήσουν κι έτσι μένουμε εκεί μέχρι να τελειώσει ο αγώνας διάρκειας ψαρέματος πέντε ώρες. Το συνολικό αποτέλεσμα το είδαμε στη συνέχεια στο ζύγισμα των αλιευμάτων. Ο Marco βγήκε πρώτος τη συγκεκριμένη μέρα και πρώτος στο σύνολο των δύο ημερών. Όσο για τα τελικά αποτελέσματα, ο Marco βγήκε δεύτερος στην ατομική κατάταξη πίσω από τον επίσης Ιταλό Mauro Salvatori και πρώτος στην ομαδική κατάταξη με την ομάδα της Ιταλίας.

Κύπελλο δεύτερης ατομικής θέσης και πρώτης ομαδικής στο συγκεκριμένο παγκόσμιο πρωτάθλημα

ΟΙ ΑΡΜΑΤΩΣΙΕΣ ΤΟΥ

Παράμαλλα σχετικά κοντά με μήκος το πολύ τριάντα εκατοστά με πετονιά αόρατη το πολύ 0,10 χιλ. Η σύνδεση των παράμαλλων στην αρματωσιά ήταν με τη βοήθεια πολύ μικρών χαντρών σύνδεσης όπου πάνω και κάτω είχαν στόπερ με πετονιά άλλου χρώματος ή κλωστή κολλημένα με κόλα. Το κάτω παράμαλλο ξεκίναγε πολύ πιο πάνω από το μολύβι , το οποίο μολύβι ήταν αρκετά μεγάλο και μάλιστα πλαστικοποιημένο.

ΤΕΧΝΙΚΗ-ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Όση ώρα ψαρεύαμε δεν έχασε τον παραμικρό χρόνο για τίποτα. Όταν τελείωσε το ψάρεμα τότε ήταν άνετος να συζητήσεις μαζί του το οτιδήποτε.
Όταν ερχόταν σκάφος κοντά για να ψαρέψει τότε προσπαθούσε να το διώξει με οποιοδήποτε τρόπο όπως φωνάζοντας, κάνοντάς του νόημα να πάνε μακρύτερα, λέγοντάς τους ότι απαγορεύεται να είναι τα σκάφη τόσο κοντά, παρακινώντας τον κριτή βαρκάρη μας να επικοινωνήσει με τον άλλο βαρκάρη του σκάφους. Πάντα σχεδόν τα κατάφερνε γιατί ήθελε με μακρινές βολές να καλύψει όλο τον χώρο ολόγυρα.
Κάποια στιγμή του έσπασε το καλάμι(αξίας τουλάχιστον 700Ε ). Τότε χωρίς να χάσει χρόνο πήρε το άλλο από το σάκο του που το είχε αρματωμένο με μηχανισμό και νάιλον, το σύνδεσε, του πρόσθεσε αρματωσιά και δόλωμα και συνέχισε το ψάρεμα σα να μην είχε συμβεί τίποτα.
Όταν ήταν στην πλώρη του σκάφους εκμεταλλευόταν το ρέμα ώστε να ψαρεύει σε μακρινή απόσταση από το σκάφος. Έκανε μακρινή βολή κι άφηνε το ρέμα να παρασύρει την αρματωσιά αρκετά μακριά και στη συνέχεια έκλεινε το μηχανισμό. Μάλιστα αυτό το έκανε αφού πρώτα πήρε τα κοντινά ψάρια της περιοχής
Όταν ξεκίνησε το ψάρεμα και τα ψάρια ήταν αρκετά στην περιοχή δεν τράβαγε με το πρώτο τσίμπημα αλλά περίμενε τα ψάρια να του αρπάξουν όλα τα δολώματα. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε στο πρώτο μισάωρο του αγώνα να έχει βγάλει σχεδόν τα τρία τέταρτα της συνολικής του ψαριάς.
Τα ψάρια για να είναι έγκυρα μετρούσαν από ένα συγκεκριμένο μέγεθος και πάνω. Τα πιο πολλά από δεκαπέντε εκατοστά. Επειδή συνειδητοποίησε ότι ο χάρακας των κριτών έχανε κατά δύο χιλιοστά μέτραγε όλα τα ψάρια με το δικό του μέτρο που είχε πάνω στο ψυγείο μην αφήνοντας να του πετάξει ο κριτής ψάρια που ήταν στο όριο και που σε άλλους αθλητές πετιόντουσαν στο νερό.
Είχε κάνει αναγνώριση της περιοχής και ήξερε καλά πως θα αντιμετωπίσει το πολύ ισχυρό ρέμα που για την πλειοψηφία των υπολοίπων ήταν άγνωστο.
Με το που έστριβε ή κατσάρωνε κάποια αρματωσιά αμέσως την αντικαθιστούσε με άλλη καινούρια.
Την προηγούμενη μέρα είχε συναντηθεί με τον ισπανό αθλητή και είχαν καταστρώσει το πλάνο που θα ψαρεύαμε. Μάλιστα είχε μελετήσει τον εξοπλισμό που διέθετα και γνώριζε πολύ καλά ότι δεν είχα τις δυνατότητες για μακρινές βολές. Έτσι για να με βγάλουν από τη μέση βαθμολογικά, συμφώνησαν να ψαρέψουν ρηχά που υπερτερούσαν σε εξοπλισμό και όχι στα βαθιά που είχαμε τις ίδιες περίπου δυνατότητες. Αυτό σημαίνει ότι δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.