Συρτη Φυλακας
Ψάρεμα σε Άγριους Τόπους – Οι 10 Κανόνες της Επιτυχίας
Όπως όλοι ξέρουμε ένας επίπεδος βυθός και μάλιστα αμμουδερός ή λασπώδης δεν έχει ιδιαίτερα πολλά ψάρια αφού εκεί δεν βρίσκουν ούτε προστασία σε περίπτωση κινδύνου αλλά δεν υπάρχουν και τα μικρόψαρα που θα αποτελέσουν την τροφή τους. Αντίθετα σε ένα βραχώδη βυθό με μεγάλα μονόπετρα, τρύπες, σχισμές, απότομες διακυμάνσεις βάθους θα συναντήσουμε μια τεράστια ποικιλία ψαριών. Λογικό είναι και ο ψαράς προκειμένου να βρει αξιόλογα θηράματα να αναζητεί βυθούς αρκετά άγριους όσο αφορά τη διαμόρφωσή τους.
Ένας άγριος βυθός που περικλείεται από λάσπη και αμμούδα αποτελεί μια πραγματική όαση θηραμάτων όταν το βάθος είναι σχετικά μεγάλο. Εδώ θα έρθει να βρει καταφύγιο το μικρόψαρο όπου με τη σειρά του θα φέρει κοντά του και τους διώκτες του. Εδώ θα βρουν θαλάμι και ορμητήριο όλα τα μαυρόψαρα καθώς θα μπορούν να εξορμούν εύκολα αλλά και σίγουρα για τροφή. Εδώ οι γαριδούλες, τα καβουράκια, τα σκαρτσίνια και όλα τα καλούδια του βυθού θα έρθουν να εγκατασταθούν παρασύροντας μαζί τους ένα μεγάλο πλήθος ψαριών που τρελαίνεται για το μεζέ τους. Εδώ θα βρούμε όλα τα γνωστά θηράματά μας αλλά και πολλές εκπλήξεις.
Είδη ψαριών
Ο ψαράς που ασχολείται με τη συρτή βυθού και συγκεκριμένα με την τεχνική του φύλακα αναζητεί μεγάλα κι αξιόλογα ψάρια και δεν κάθεται να σπαταλήσει τον χρόνο του με μικρόψαρα. Συνεπώς τα ψάρια που αποσκοπεί σε ένα του ψάρεμα σε άγριο τόπο είναι τα μαυρόψαρα, τα κόκκινα και τα κυνηγιάρικα.
Αν το βάθος είναι σχετικά μικρό τότε στήρες, ροφοί, σφυρίδες τα μαυρόψαρα που ψάχνουμε ενώ αν το βάθος ξεπερνά τα εκατό οι βλάχοι έχουν το πρώτο λόγο.
Από τα κόκκινα οι συναγρίδες επειδή είναι πιο πολλές αριθμητικά με τα υπόλοιπα κοκινόψαρα θα τις αναζητήσουμε τόσο ρηχά όσο και βαθιά ενώ στα βαθιά πάντα προσδοκούμε το τσαούσι, το φαγκρί, το μεγάλο κορωνάτο.
Τέλος από τα κυνηγιάρικα ψάρια που κατά καιρούς επισκέπτονται τον τόπο τον πρώτο λόγο έχουν τα μεγάλα μαγιάτικα και στη συνέχεια όλα τα υπόλοιπα.
Δυσκολίες-παγίδες
Ένας άγριος τόπος μπορεί να μαζεύει ψάρια όμως κρύβει ένα σωρό δυσκολίες και παγίδες που αν δεν ξέρουμε πως να ελιχτούμε εύκολα θα απογοητευτούμε. Ποιες είναι αυτές; Ας τις δούμε για να μπορούμε να τις αποφύγουμε.
Σκαλώματα: Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο ψάρεμά μας. Το σύρσιμο τόσο του μολυβιού όσο και του δολώματος χαμηλά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο αφού ανά πάσα στιγμή μπορούν να σκαλώσουν και να τα χάσουμε. Όσο πιο μεγάλες υψομετρικές διαφορές υπάρχουν, όσο πιο άγρια είναι η διαμόρφωση κάτω τόσο και πιο επικίνδυνα γίνονται τα πράγματα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που σταμάτησαν να επισκέπτονται μια περιοχή μόνο και μόνο επειδή ήταν άγρια κι έχαναν τον εξοπλισμό τους.
Δίκτυα-παραγάδια: Ένας τόπος που έχει ψάρια σίγουρα δεν ψαρεύεται μόνο από εμάς αλλά από μια πληθώρα ψαράδων, ερασιτεχνών αλλά κι επαγγελματιών. Τα σκαλώματα που καραδοκούν σε εμάς καραδοκούν και στους υπολοίπους. Έτσι μην παραξενευτείτε αν δείτε πάνω στον τόπο παραγάδια ή δίκτυα και μάλιστα όχι κανονικά ριγμένα αλλά σκαλωμένα κι αφημένα στο βυθό.
Καλουμέτα: Αν τα αφημένα παραγάδια και δίκτυα αποτελούν δυσκολία και παγίδα στο ψάρεμά μας τα καλουμέτα από τα γρι γρι είναι η συμφορά μας. Πρόκειται για τα σκοινιά που φουντάρουν με κοτρόνες και τσιμεντόλιθους τα ρομπότ τους (λάμπες) και που όταν τελειώνουν τα κόβουν ψηλά με ένα μαχαίρι και μένει το σκοινί να επιπλέει στο βυθό και να φθάνει μέχρι και την επιφάνεια. Το πέρασμα του δολώματός μας στην περιοχή με τα καλουμέτα θα έχει ως συνέπεια να αγκιστρωθεί το δόλωμα πάνω στο καλούμενο και στη συνέχεια (αφού δύσκολα έρχεται στην επιφάνεια ό τσιμεντόλιθος) να κοπεί στην καλύτερη περίπτωση το παράμαλλό μας.
Κατειλημμένο: Ένας τόπος στο πουθενά επισκέπτεται από πολλούς. Έτσι το να διανύσουμε αρκετά μίλια και να πάμε εκεί και να δούμε άλλους ψαράδες είναι κάτι που το έχουμε στο πρόγραμμα.
Πιασμένο ψάρι: Κάθε ψάρι γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή του και ξέρει να αμύνεται και να προφυλάσσεται. Έτσι με το που πιαστεί στα αγκίστρια θα προσπαθήσει να διαφύγει. Αυτό θα το κάνει με δυνατά κεφάλια και με τρυπώματα κάτω από βράχια και σε τρύπες. Αν αυτό δεν το καταφέρει τότε θα προσπαθήσει να τυλιχτεί γύρω από ένα εμπόδιο με σκοπό να βγάλει από πάνω του την αρματωσιά.
Τα σημεία της επιτυχίας
Όπως καταλαβαίνετε το ψάρεμά μας σε έναν άγριο βυθό δεν υπακούει στους κανόνες που ισχύουν σε ένα συνηθισμένο ψάρεμα φύλακα αλλά έχει δικούς του κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε αν θέλουμε να καταφέρνουμε να πάρουμε ψάρι από εκεί. Εμείς εδώ θα σας αναφέρουμε τους δέκα χρυσούς κανόνες επιτυχίας σε έναν ιδιαίτερα άγριο βυθό.
- Ενισχυμένο εξοπλισμό: Τα ελαφριά καλάμια και τα λεπτά παράμαλλα είναι κάτι που τα ξεχνάμε εδώ. Επειδή με το που πιαστεί το ψάρι θα πρέπει να το ζορίσουμε, το καλάμι μας θα πρέπει να είναι δυνατό και τόσο το νήμα στο μηχανισμό όσο και το παράμαλλο αρκετά χοντρά για να βγάλουν σε πέρας το ζόρι αλλά και να έχουν τη δυνατότητα να μην κοπούν όταν συρθούν πάνω στο βυθό.
- Νήμα στο μηχανισμό: Στα ιδιαίτερα μεγάλα και δυνατά ψάρια όπως είναι τα μεγάλα μαγιάτικα από ότι ξέρουμε τα ψαρεύουμε με πετονιά στον μηχανισμό μας για να παίρνει τα κεφάλια των ψαριών. Όμως επειδή η πετονιά έχει μεγάλη ελαστικότητα, κάτι το οποίο είναι πρόβλημα εδώ, αντικαταστούμε αυτήν με νήμα. Έτσι αποφεύγουμε την ελαστικότητα αλλά δημιουργούμε ένα σωρό άλλες δυσκολίες που πρέπει να διορθώσουμε.
- Χοντρά και σκληρά αγκίστρια: Το νήμα στον μηχανισμό και το ζόρισμα του ψαριού ανοίγουν εύκολα ένα συνηθισμένο αγκίστρι. Άρα τα απλά αγκίστρια τα ξεχνάμε και πάμε σε αγκίστρια που ναι μεν είναι πολύ κοπτερά για να αγκιστρώσουν το ψάρι αλλά είναι και πολύ σκληρά για να μην ανοίγουν και ασφαλώς χοντρότερα από τα συνηθισμένα.
- Νήμα και όχι πετονιά στα αγκίστρια: Το σημείο όπου δένονται τα αγκίστρια συνήθως τρώει και το πιο πολύ ζόρισμα αλλά κι έχει και τις περισσότερες φθορές. Εμείς για να ελαχιστοποιήσουμε τις φθορές αντικαταστούμε την πετονιά με χοντρό νήμα. Αυτό έχει μια απόσταση περίπου μισό μέτρο όπου δένονται πάνω του τα αγκίστρια και συνδέεται με το υπόλοιπο παράμαλλο με τη βοήθεια ενός μικρού αλλά δυνατού στριφταριού.
- Μικρότερο παράμαλλο: Το παράμαλλο του δολώματος επειδή θέλουμε να το οδηγούμε εμείς στο βάθος που θέλουμε κι εδώ ο βυθός έχει πολλές αυξομειώσεις το κάνουμε αρκετά μικρό. Πολλές φορές και τα πέντε μέτρα είναι μεγάλο. Έτσι μόνο θα μπορεί να ακολουθεί το μολύβι και να μην βρίσκεται σε άλλη περιοχή.
- Μακρύτερος φύλακας: Το μολύβι φύλακα το έχουμε για να μας δείχνει το βάθος και να σέρνεται αυτό πρώτο στο βυθό και στη συνέχεια το δόλωμά μας. Επειδή οι αυξομειώσεις βάθους είναι αρκετά έντονες μακραίνουμε το παράμαλλο του μολυβιού για να κρατάμε το δόλωμα ψηλότερα και κάνουμε ελαφρώς παχύτερο το παράμαλλο του για να μην κόβεται με το παραμικρό σκαλωματάκι
- Κάθετο ψάρεμα: Για να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερο έλεγχο του δολώματός μας φροντίζουμε αυτό να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο κοντά μας. Έτσι ξεχνάμε το ψάρεμα αρκετά μέτρα μακριά μας και πάμε σε ψάρεμα σχεδόν απίκο.
- Μεγάλο μολύβι: Για να καταφέρουμε το ψάρεμα να γίνεται κοντά και όχι μακριά μας αυξάνουμε το βάρος του μολυβιού. Αυτό σε συνδυασμό με μια μικρή ταχύτητα μας δίνει κάθετο ψάρεμα και όχι μακρινό.
- Άμεσο τράβηγμα πιασμένου ψαριού: Το ψάρι με το που πιαστεί λογικό είναι να θέλει να πάει να τρυπώσει κάτω από ένα βράχο. Εμείς αυτήν την χάρη δεν θα του την κάνουμε. Για αυτό με το που πιαστεί στα αγκίστρια μας και προτού προλάβει και συνειδητοποιήσει την όλη κατάσταση εμείς το τραβάμε να του πάρουμε όσο γίνεται περισσότερα μέτρα νήματος. Με αυτόν τον τρόπο το απομακρύνομαι από το βυθό και το οδηγούμε εκεί που θέλουμε.
- Απομάκρυνση ψαριού: Με το που πιαστεί το ψάρι και του πάρουμε λίγα μέτρα στη συνέχεια με όλο μπρος τη μηχανή το οδηγούμε σε έναν καθαρό βυθό από όπου και το βγάζουμε με την άνεσή μας.
Ψάρεμα
Αφού βρούμε τον τόπο με τη βοήθεια του gps και του βυθομέτρου ελέγχουμε το ρέμα που υπάρχει στην περιοχή. Στη συνέχεια πηγαίνουμε και σταματάμε λίγο πιο κει από το άγριο κομμάτι αλλά αρκετά κοντά του. Δολώνουμε τα αγκίστρια μας κι αφήνουμε το δόλωμα να κατέβει στο βυθό με τη βοήθεια του μολυβιού μας. Κάνουμε λίγο πιο μπροστά και περιμένουμε να πατώσει.
Όταν καταλάβουμε ότι αυτό πάτωσε επιχειρούμε να κάνουμε στην αρχή μια κυκλική πορεία πάνω από το κομμάτι προκειμένου να πάρουμε τα περιφερειακά ψάρια που είναι πολύ πιο εύκολα. Αν δεν υπάρχουν και είναι όλα στο άγριο κομμάτι τότε επιχειρούμε τη διείσδυση σε αυτό φροντίζοντας το δόλωμά μας να είναι όσο γίνεται πιο κοντά μας. Αυτό το καταφέρνουμε τοποθετώντας ένα αρκετά βαρύ μολύβι και πηγαίνοντας αρκετά αργά.
Σε περίπτωση που δούμε απότομο ανασήκωμα ή κομμάτι ναυαγίου τυλίγουμε λίγο το νήμα μας στο μηχανισμό για να ανέβει το δόλωμά μας πιο ψηλά.
Με το που καταλάβουμε ότι το ψάρι τσίμπησε καρφώνουμε δυνατά και αφού το αγκιστρώσουμε κατευθυνόμαστε γρήγορα προς την αποχή και το καθαρό κομμάτι βυθού. Αν καταφέρουμε και οδηγήσουμε εκεί το ψάρι τότε όλα απλοποιηθήκαν και το ψάρι αργά ή γρήγορα θα έρθει κοντά μας να το γαντζώσουμε με τον γάντζο μας.
Οποιοδήποτε κεφάλι κάνει μέχρι να το οδηγήσουμε στο καθαρό δεν του αφήνουμε λάσκα αλλά προσπαθούμε να το ζορίσουμε.
Αν στο σκάφος επιβαίνουν δυο άτομα θα πρέπει αυτός που δεν κρατά το καλάμι να είναι στο τιμόνι και μόλις καταλάβει ότι αγκιστρώθηκε το ψάρι να βάλει στροφές και να οδηγήσει το σκάφος στο καθαρό σημείο αφήνοντας τον άλλο να χειριστεί το πιασμένο ψάρι όσο γίνεται καλύτερα. Αν τώρα είμαστε μόνοι αναγκαστικά θα πρέπει να κάνουμε όλες τις κινήσεις μόνοι μας. Προσοχή μην πελαγώσουμε και δεν οδηγήσουμε το σκάφος σωστά γιατί τότε τα πράγματα δυσκολεύουν και γέρνουν προς το μέρος του ψαριού και όχι προς εμάς.
Το καλάμι το έχουμε αρκετά ψηλά ώστε να κουράζει περισσότερο το πιασμένο ψάρι και να αποσπά κεφάλια ενώ τα φρένα του μηχανισμού ρυθμισμένα σωστά ώστε να παίρνει το ψάρι μόνο όταν φθάσουμε σε επικίνδυνα σημεία.