Cover

Ζοκα-Καμπουρα

Αφιέρωμα: Φαγκρί, Τσαούσι & Τρόποι Ψαρέματος

Πρόκειται για δυο από τα πιο περιζήτητα ψάρια του ερασιτέχνη ψαρά. Η δυσκολία στη προσέγγισης τους, οι μακρινοί συνήθως τόποι όπου βρίσκονται, το μεγάλο βάθος, η εποχικότητά τους, η εξειδίκευση των τεχνικών μας, η δύναμη και η μαχητικότητά τους όταν πιαστούν στο αγκίστρι μας, το συναρπαστικό ψάρεμά τους, δίκαια τα  κατατάσσει στα τρόπαια της συλλογής μας.

Τόποι

Ψάρια όπου τους αρέσουν τα ιδιαίτερα βαθιά νερά. Σπάνια θα τα βρούμε σε λιγότερο από πενήντα μέτρα κι αυτό μόνο στα μικρότερα άτομα του είδους ή αν είμαστε σε περιοχή με περάσματα. Βλέπετε τόσο τα φαγκριά όσο και τα τσαούσια έχουν δικές τους πορείες και δικούς τους τόπους όπου τους επισκέπτονται τόσο για να γεννήσουν όσο και για να τραφούν. Τα περάσματά τους είναι περίπου στην ίδια εποχή κάθε χρόνο και αυτοί που τα γνωρίζουν έχουν πραγματικά επιτυχίες τόσο στην άνοδό τους για να γεννήσουν όσο και στην επιστροφή τους.

Το περισσότερο καιρό τα βρίσκουμε σε τόπους άγριους, σε τροκάδες, σε μικρά ή μεγάλα υψώματα στη λάσπη, σε κατεβάσματα βυθού, σε ναυάγια. Πολλές φορές θα χρειαστεί να πραγματοποιήσουμε πολύ μεγάλες πορείες μέσα στο πέλαγος προκειμένου να φθάσουμε σε ένα μέρος όπου υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες συνάντησή τους.

Συνήθειες

Τόσο το φαγκρί όσο και το τσαούσι είναι ψάρια κοπαδιάρικα. Πάντα θα τα συναντήσουμε σε μεγάλα κοπάδια και η ύπαρξη ενός ψαριού στο βυθό υποδηλώνει και πολλά άλλα ακόμη. Στο χέρι μας είναι η καλύτερη προσέλκυση τους.

Τρέφονται με μικρόψαρα, μαλάκια, καβούρια, γαρίδες, εχινόδερμα. Ο ψαράς που θα τα αναζητήσει θα φροντίσει το δόλωμά του να είναι και καλής ποιότητας αλλά και μεγάλο σε ποσότητα.

Οι τόποι όπου συχνάζει είναι χαρακτηριστικοί και σχεδόν μόνιμοι. Αν τους γνωρίζουμε τότε αυτό είναι μια καλή αρχή ή αν θέλετε ένα έναυσμα για να πάμε να τα αναζητήσουμε με αξιώσεις. Βέβαια ακόμη καλύτερα είναι τα περάσματά τους που αν μπορούμε να τα μάθουμε τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας από τους τυχερούς.

Τρόποι ψαρέματος

Αν αφήσουμε στην άκρη τα μικρότερα ψάρια του είδους και απευθυνθούμε στα μεγαλύτερα τότε θα λέγαμε ότι το jigging (κλασικό, slow, inchiku, tai rubber), η συρτή βυθού με ζωντανό ή νωπό δόλωμα, το παραγάδι, η καθετή, η ζόκα και τα μονάγκιστρα είναι αυτά που θα μας βοηθήσουν στη σύλληψή τους.

Jigging

Ψάρεμα ιδιαίτερα αποδοτικό αλλά αρκετά κουραστικό και δύσκολο. Ο ψαράς για να μπορέσει να έχει επιτυχίες θα πρέπει να γνωρίζει και μέρη όπου συχνάζουν ψάρια και να μπορεί να τα προσεγγίσει αφού συνήθως είναι μακρινά αλλά και να καταφέρει να τα ψαρέψει. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες, το μεγάλο βάθος και τα ρέματα που συνήθως υπάρχουν είναι οι ανασταλτικοί παράγοντες που διώχνουν πολλούς φίλους από τη συγκεκριμένη τεχνική.

Τόποι: Με το jigging θα αναζητήσουμε τα ψάρια σε βαθιά κρεμάσματα, σε βυθούς όπου υπάρχουν σηκώματα, σε ναυάγια και γενικά σε μέρη όπου παρατηρούμε ανομοιομορφία βυθού. Τα βάθη τις περισσότερες φορές ξεπερνούν τα εκατό μέτρα κι ένα σύνηθες βάθος είναι τα 120 -180 μέτρα. Βέβαια αν είμαστε από τους τυχερούς που γνωρίζουμε περάσματα τότε τα βάθη εκεί είναι μικρότερα και σαφώς πολύ πιο εύκολα να ψαρευτούν.

Εξοπλισμός: Τη στιγμή που μιλάμε για βαθύ ψάρεμα εξυπακούεται ότι ο εξοπλισμός μας πρέπει να είναι ανάλογος. Άρα μιλάμε για καλάμι με action μεγαλύτερο από 200 γραμμάρια, για μηχανισμό που εκτός από δυνατός πρέπει να έχει χωρητικότητα μεγάλη ώστε να μπορεί να δεχτεί πάνω από διακόσια μέτρα νήμα και πλάνους βαριούς. Οι κοντόχοντροι με τα έντονα χρώματα φαίνεται ότι κατεβαίνουν καλύτερα και προτιμούνται από τα ψάρια. Τα αγκίστρια ιδιαίτερα κοφτερά αλλά και αρκετά ελαφριά με χοντρό στέλεχος.

Ο εξοπλισμός μας συνοδεύεται από μια ζώνη μέσης αφού το σήκωμα του πλάνου από ένα τόσο μεγάλο βάθος είναι ιδιαίτερα κοπιαστικό, γάντια για τα χέρια, βυθόμετρο που να μπορεί να διακρίνει καθαρά το βυθό αλλά και τα ψάρια και gps για καταγραφή των σημαδιών μας.

Ψάρεμα: Αφού βρούμε με το βυθόμετρο και το gps το σημείο όπου έχει ψάρια ή ενδιαφέρον ρίχνουμε τον πλάνο μας στο νερό μέχρι να πατώσει. Στη συνέχεια πραγματοποιούμε μικρά τινάγματα του καλαμιού με συγχρόνως μάζεμα του νήματος και που και που κάποιο μικρό σταμάτημα. Από ότι έχει φανεί τα σταματήματα αυτά αν είναι μικρά σπρώχνουν τα ψάρια της περιοχής στην επίθεση του δολώματός μας.

Με το που καταλάβουμε τσιμπιά καρφώνουμε και αρχίζουμε να μαζεύουμε. Αν καταφέρουμε να πάρουμε το κεφάλι του ψαριού προτού αυτό προλάβει να κεφαλώσει τότε τα πράγματα απλοποιούνται. Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει πρόβλημα αφού αυτό με το που καταλάβει κάτι να το ενοχλεί πάει και τρίβεται πάνω στους βράχους για να ελευθερωθεί.

Slow – Inchiku

Η πιο light θα λέγαμε μορφή του jigging, όπου αναζητούμε τα ψάρια στους ίδιους ακριβώς τόπους με το κλασσικό jigging μόνο που έχουμε στην κατοχή μας έναν πιο ελαφρύ εξοπλισμό, πιο τεχνικό καλάμι, μικρότερο σε όγκο μηχανισμό γεμισμένο με λεπτότερο νήμα και τεχνητά πολύ πιο ελαφριά τις περισσότερες φορές.

Εδώ αντί για πολλές κινήσεις και ανεβοκατεβάσματα του καλαμιού έχουμε μόνο την περιστροφή της μανιβέλας του μηχανισμού. Τα υπόλοιπα τα πραγματοποιεί το καλάμι μας και στην τελική προσπάθεια ο πλάνος μας.

Ένας αρκετά πιο αθλητικός και διασκεδαστικός τρόπος ψαρέματος με τις ίδιες και πολλές φορές ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες.

Tai Rubber

Η πιο μοντέρνα θα λέγαμε τεχνική, με ακόμη λεπτότερα εργαλεία. Καλάμι αρκετά ελαφρύ, μικρό μηχανάκι γεμισμένο με νήμα διαμέτρου 0.14-0.16 χιλιοστά, παράμαλλο 0.30 και πλανάκια βάρους 60-100 γραμμάρια.

Ιδανική τεχνική για αυτούς που θέλουν να απολαμβάνουν τη μάχη με το μεγάλο ψάρι όσο γίνεται περισσότερη ώρα και με μεγαλύτερη ένταση.

Παραγάδι

Τρόπος πολύ πιο αποδοτικός αλλά ιδιαίτερα δύσκολος όταν το καλάρισμα είναι βαθύ. Ο άγριος τόπος σε συνδυασμό με το μεγάλο βάθος δυσχεραίνουν ιδιαίτερα το σήκωμά του.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που είχα πάει στο πέλαγος για παραγάδι με έναν φίλο επαγγελματία ψαρά. Εκεί που σήκωνε το παραγάδι και του σκάλωσε αρχίνησε να τραβά με όλη του τη δύναμη μετακινώντας το σκάφος τριγύρω από το σκάλωμα δίνοντάς μου τις ανάλογες οδηγίες μήπως καταφέρουμε να το ξεσκαλώσουμε. Η πετονιά 1,50 χιλιοστά και παράμαλλο εκατοστάρι. Από ότι καταλαβαίνεται αρκετά δύσκολο να κοπεί.

Ξαφνικά το παραγάδι ξεσκαλώνει κι αρχίζει να το μαζεύει με πιο γρήγορο ρυθμό. Κι εκεί που τον ρωτώ αν είναι κομμένο ή όχι βλέπω να ανεβαίνει από το βυθό μια γυάλα τεράστια. Σε ελάχιστο χρόνο είναι στην επιφάνεια, όπου με τη βοήθεια του γάντζου ανεβαίνει στην κουβέρτα του σκάφους, ένα φαγκρί μεγαλύτερο από δεκαπέντε κιλά.

Αρμάτωμα- εξοπλισμός:  Από ότι καταλαβαίνεται μιλάμε για αρκετά χοντρά παραγάδια. Αν θέλουμε να τα καλάρουμε σε μεγάλο βάθος κι άγριο βυθό και δόλωμα ψαροδόλι τότε 120-150 μάνα και 110 περίπου παράμαλλο είναι μια πρακτική πρόταση. Υπάρχει βέβαια και η λύση του μέτζου όπου εκεί τα πράγματα είναι πιο λεπτά. Μάνα εκατοστάρα έως εκατονεικοσάρα και παράμαλλο εβδομηντάρι έως ογδοντάρι,  με αγκίστρι δωδεκάρι. Για δόλωμα εδώ χρησιμοποιούμε χοντρό καραβιδάκι που αποτελεί έναν από τους εκλεκτούς μεζέδες των ψαριών αυτών.

Πολλοί φίλοι ίσως απορήσουν με τις ιδιαίτερες χοντρές πετονιές των παραγαδιών αλλά πέρα από τους άγριους τόπους που καλάρουμε τους πληροφορούμε ότι τα φαγκριά έχουν δόντια που ακόμη και αυτά τα παράμαλλα τα κόβουν πολύ άνετα.

Δόλωμα: Το δόλωμα που χρησιμοποιούμε συνήθως στα παραγάδια μας είναι ψαροδόλι, μεγάλα κομμάτια ασπροδόλια όπως πλοκάμι χταποδιού, καλαμάρι, μοσχιουδάκια, θραψαλάκια, ζωντανό καραβιδάκι.

Οι πιο επιτήδειοι ασχολούνται με το πιάσιμο μικρόψαρων ή καλαμαριών, όπου στη συνέχεια δολώνουν ένα μικρό παραγαδάκι το πολύ είκοσι αγκίστρια και το καλάρουν με σπουδαία αποτελέσματα. Το παραγαδάκι αυτό είναι πολύ πιο αποδοτικό από ένα εκατοπενηντάρι παραγάδι με κατεψυγμένα ή νωπά δολώματα.

Να πούμε ότι καλό είναι όσοι χρησιμοποιήσετε ασπροδόλια να φροντίσετε όντως να ασπρίζουν. Αυτό σημαίνει να αφαιρέσουμε την πέτσα τους, να ξεπετσιάσουμε τα χταπόδια μας και στην ανάγκη ας τα ζεματίσουμε λίγο για να καθαρίζονται ευκολότερα. Για αυτούς που θα χρησιμοποιήσουν ψαροδόλια, η ζαργάνα είναι το κορυφαίο και πάντα θα την προτιμήσουμε αν έχουμε επιλογές. Επίσης δε θα αμελήσουμε τα μικρά χανάκια της καθετής που αποτελούν ένα θαυμάσιο μεζέ για τα φαγκριά.

Πάνω στο τελευταίο να πούμε και μια τεχνική που εφαρμόζουν κάποιοι παραγαδιάρηδες που γνωρίζουν την αξία του χάνου. Αρματώνουν μέτζα παραγάδια με ενισχυμένες πετονιές και τα δολώνουν με ασπροδόλι ή γαρίδα με σκοπό το πιάσιμο των χάνων. Τα αφήνουν κάποιο χρονικό διάστημα ανάμεσα δυο με τρεις ώρες το ξημέρωμα για να δουλέψει ο πιασμένος χάνος ως ζωντανό δόλωμα και να προσελκύσει τα φαγκριά που τριγυρνούν στους ίδιους τόπους και στη συνέχεια τα σηκώνουν.

Τόποι: Οι τόποι που καλάρουμε τα παραγάδια μας είναι σίγουρα πιο ήπιοι από αυτούς με το jigging και προσπαθούμε να είναι και ρηχότεροι για να μπορέσουμε να πάρουμε πάνω το εργαλείο μας. Έτσι προτιμούμε τροκάδες και πάγκους με βάθη έως 120 μέτρα ενώ αν ξέρουμε κάποιο καλό ανέβασμα καλάρουμε τριγύρω από αυτό και όχι πάνω του.  Οι αποχές των ογδόντα και βάλε μέτρων είναι μια καλή επιλογή ενώ η καλύτερη είναι να καλάρουμε στα περάσματα όπου αν πετύχουμε τα ψάρια θα έρχονται πάνω «κομπολόι».

Ώρα: Το ξημέρωμα σίγουρα είναι η καλύτερη ώρα για το καλάρισμα των παραγαδιών μας. Όμως επειδή οι τόποι είναι συνήθως μακρινοί και πολλές φορές περιμένουμε το ξημέρωμα για να δούμε τις διαθέσεις του καιρού για να ξεκινήσουμε μη σας απασχολεί ακόμη κι αν φθάσετε στον τόπο μεσημέρι. Τα ψάρια αν είναι εκεί και πεινάνε θα φάνε οποιαδήποτε ώρα και αν είναι αυτή.

Καλάρισμα-λεβάρισμα: Πάντα καλάρουμε εφόσον έχουμε μετρήσει το ρέμα και έχουμε διαπιστώσει την πορεία του. Ποτέ δεν αμολάμε όλα μας τα αγκίστρια μονοκόμματα αλλά προτιμούμε να τεμαχίσουμε το παραγάδι μας σε δυο ή περισσότερα κομμάτια. Οι ντούκες είναι απαγορευτικές στα βαθιά και στο αμόλημα των καλαδουριών μας αφήνουμε τουλάχιστον άλλες δέκα οργιές σκοινί για το ρέμα.

Το λεβάρισμα γίνεται μετά τη πάροδο δυο με τριών ωρών και το μάζεμα της πετονιάς καλό είναι να πραγματοποιείται σε μια ιδιαίτερα μεγάλη κόφα ή λεκάνη. Προσοχή σε κεφάλι ψαριού αφού μπορεί να πάρει αρκετά αγκίστρια μαζί αν είναι φρεσκοπιασμένο. Το κοφτερό μαχαιράκι πάντα είναι δίπλα μας έτοιμο να χρησιμοποιηθεί σε πρώτη ζήτηση.

Συρτή φύλακας

Η ύπαρξη και μόνο ζωντανού δολώματος κάνει τη συγκεκριμένη τεχνική αποδοτική. Αν σκεφτούμε ότι και ο τρόπος ψαρέματος είναι ιδιαίτερα συναρπαστικός τότε καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα πολύ δημοφιλή ψάρεμα. Αν δεν υπήρχε και η δυσκολία εύρεσης και συντήρησης του δολώματος τότε όλοι θα ψάρευαν με αυτόν.

Δόλωμα: Η εύρεση του δολώματος είναι όπως είπαμε η μεγάλη μας δυσκολία. Μπορεί τόσο τα καλαμάρια όσο και οι σουπιές να αποτελούν σπουδαίους μεζέδες όμως είναι αρκετά δύσκολο να τα βρούμε ιδιαίτερα τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. Εκεί πηγαίνουμε σε μικρόψαρα με προτίμηση μελανούρι, ζαργάνα, κέφαλο ενώ αν δεν βρούμε κι αυτά θα δολώσουμε το οποιοδήποτε ζωντανό δόλωμα συλλέξουμε. Ακόμη και τα σκορπιουδάκια, οι μπαλάδες και τα χανάκια αποτελούν σπουδαίους μεζέδες αν τα παρουσιάσουμε σωστά και τα σύρουμε με τη σωστή τεχνική.

Μετά τη συλλογή ακολουθεί και η συντήρησή τους μέχρι να δολωθούν και να κατέβουν στο βυθό, πράγμα που ούτε κι αυτό είναι ιδιαίτερα εύκολο. Θα πρέπει ο ψαράς που θέλει να ασχοληθεί με την τεχνική αυτή να έχει κατασκευάσει ειδικό δοχείο δολωμάτων με συνεχή ανανέωση νερού.

Εξοπλισμός: Ένα καλάμι κοντά στις 20 λίμπρες με έναν μηχανισμό αντίστοιχο γεμισμένο με νήμα είναι ο βασικός μας εξοπλισμός. Στη συνέχεια θα χρειαστούμε καμιά δεκαριά μέτρα πετονιά διαμέτρου γύρω στο 0.60 όπου θα ακολουθήσει το παράμαλλό μας. Ένα βαρίδι βάρους τουλάχιστον μισό κιλό με ένα παράμαλλο μέτρου με πετονιά πενηντάρα θα συμπληρώσει τα απαραίτητα. Από εκεί και πέρα θα χρειαστούμε μια ζώνη μέσης για το καλάμι, ένα βυθόμετρο στο σκάφος κι ένα gps.

Παράμαλλο: Επειδή το φαγκρί είναι ένα ψάρι με τρομερά δυνατά δόντια που κόβει με άνεση το οποιοδήποτε παράμαλλο, επιλέγουμε για το ψάρεμά του μισό μέτρο νήμα χοντρό όπου πάνω του θα δέσουμε τα αγκίστρια μας. Έτσι θα καταφέρουμε να το φέρουμε στην επιφάνεια με μεγαλύτερες πιθανότητες και χωρίς το άγχος του κοψίματος. Το νημάτινο αυτό παράμαλλο το δένουμε στο υπόλοιπο παράμαλλο με τη βοήθεια ενός μικρού αλλά δυνατού στριφταριού.

Τόπος: Με το φύλακα επιλέγουμε για το ψάρεμά μας μικρούς και άγριους τόπους όπως είναι ένα απότομο ανασήκωμα βυθού, ένα κατέβασμα, ένα ναυάγιο  που δύσκολα ψαρεύονται με άλλους τρόπους. Όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο σύρσιμό μας για σκαλώματα στο βυθό. Μια ανίχνευση του τόπου με τη βοήθεια του βυθομέτρου και καταγραφή του στο gps θα μας βοηθήσει στο να τον ψαρέψουμε σωστά στη συνέχεια.

Ψάρεμα: Έχοντας σημαδέψει στο gps τον τόπο πηγαίνουμε λίγο πιο πέρα, δολώνουμε τα αγκίστρια μας και ρίχνουμε το δόλωμα στο νερό να πατώσει με τη βοήθεια του μολυβιού. Αφού βεβαιωθούμε ότι πάτωσε αρχίζουμε να προχωράμε προς τον τόπο με μια ταχύτητα γύρω στο μίλι. Το καλάμι το έχουμε ελαφρά γυρισμένο έτσι ώστε να σχηματίζει μια γωνία 45 μοιρών με τη θάλασσα όπου και παρακολουθούμε τη μύτη του για τυχόν τσιμπιά.

Όταν δούμε ότι κάτι γαργαλάει το δόλωμά μας γέρνουμε κι άλλο το καλάμι προς το νερό για να δώσουμε στο ψάρι τα περιθώρια καλύτερης κατάποσης του δολώματος και καρφώνουμε δυνατά. Αν το ψάρι έχει το δόλωμα στο στόμα του σίγουρα θα αγκιστρωθεί σωστά.

Με το σκάφος ελαφριά να κινείται προς το καθαρό τώρα μέρος μαζεύουμε το νήμα μας ώστε να αιφνιδιάσουμε όσο μπορούμε το ψάρι προτού αρχίσει τα κεφάλια για να μπορέσουμε να το απομακρύνουμε από το επικίνδυνο να σκαλώσει βυθό. Αν αυτό το καταφέρουμε τότε με την ησυχία μας φέρνουμε το ψάρι στην επιφάνεια όπου με τη βοήθεια του γάντζου το ανεβάζουμε στο σκάφος μας.

Καθετή

Πολύ πιο εύκολος τρόπος ψαρέματος που δεν μας δίνει όμως ιδιαίτερα μεγάλα ψάρια. Εδώ αναζητούμε συνήθως ψάρια έως δυο κιλά τα οποία παρά το μικρό τους σχετικά με τα άλλα μέγεθός προσφέρουν δυνατό τράβηγμα κι έντονες συγκινήσεις.

Εξοπλισμός: Το καλάμι μας αρκετά πιο σκληρό από αυτά που χρησιμοποιούμε για το ψάρεμα των λυθρινιών. Το μήκος του καλό είναι να ξεπερνά τα δυο μέτρα ώστε να μπορούμε να του τοποθετήσουμε μια πιο μακριά αρματωσιά. Ο μηχανισμός μας δυνατός έτσι ώστε να σηκώνει με άνεση το μεγάλο μας μολύβι αλλά και το ψάρι που θα πιαστεί. Το νήμα απαραίτητο στη μπομπίνα του για να καταλαβαίνουμε εύκολα κι αμέσως τις τσιμπιές.

Αρματωσιά: Εδώ το διπλάρι έχει το πρώτο ρόλο. Παράμαλλα αρκετά μακριά με μήκος μισό μέτρο και πάνω. Πετονιά 0.40-0.60 χιλιοστά ανάλογα με το μέγεθος των ψαριών. Αγκίστρι 2/0 έως 4/0 κοφτερό με χοντρό στέλεχος αλλά αρκετά ελαφρύ. Βάρος ανάλογα με το βάθος και τα ρέματα που υπάρχουν στην περιοχή.

Δόλωμα: Η γαρίδα έχει το πρώτο ρόλο ενώ αν θέλουμε καλύτερο δόλωμα τότε θα επιλέξουμε ζωντανό καραβιδάκι. Το ψαροδόλι θα μας δώσει αρκετά ψάρια ενώ αν θέλουμε το εκλεκτό και μεγάλο ψάρι τότε το ζωντανό δόλωμα θα έχει κι εδώ την τιμητική του.

Τόποι: Κατεβάσματα βυθού όπως επίσης τραγάνα και ανασηκώματα είναι αυτά τα σημεία όπου θα επιχειρήσουμε να ψαρέψουμε. Το βάθος ξεπερνά τις περισσότερες φορές τα ογδόντα μέτρα και για αυτό περιμένουμε τις καλές μπουνάτσες για να εξορμήσουμε. Η καλοσύνη είναι επίσης απαραίτητη και για τους μεσοπέλαγους πάγκους όπου εκεί η πιθανότητα συνάντησης φαγκριών και τσαουσιών είναι πιο πιθανή.

Ψάρεμα: Προσπαθούμε να βρισκόμαστε με το ξημέρωμα αν γίνεται πάνω στον τόπο ή αν δεν είναι δυνατόν όσο γίνεται πιο πρωί. Με το βυθόμετρο προσπαθούμε να εντοπίσουμε το σημείο που έχει ενδιαφέρον όπου και θα ψαρέψουμε. Προτού ρίξουμε την αρματωσιά μας στο βυθό παρακολουθούμε για λίγο την ένταση του ρέματος και την πορεία που θα έχει το σκάφος μας αφού το έχουμε ακινητοποιήσει.

Αν έχει ελαφρύ αεράκι που μας παρασύρει ίσως η πλωτή είναι μια λύση. Αν επίσης ο τόπος είναι μικρός  τότε το ρίξιμο άγκυρας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε όταν σταματήσει το σκάφος να βρισκόμαστε πάνω από τον τόπο κι όχι αρκετά μέτρα μακριά. Έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές σε μικρά ανασηκώματα τα ψάρια να τσιμπούν μόνο πάνω στο ανασήκωμα και όχι τριγύρω.

Αν το βάθος που ψαρεύουμε είναι μεγάλο τότε αν δεν πάρουμε τσιμπιές ανασηκώνουμε ελαφριά την αρματωσιά μας από το βυθό και την κατεβάζουμε αργά προς τα κάτω για να προσελκύσουμε τα ψάρια από μακριά. Επίσης η χρησιμοποίηση χαντρών και πούλιων στα παράμαλλά μας πολλές φορές μπορεί να κάνει και τη διαφορά. Τέλος μη ξεχάσουμε το απόχιασμα των ψαριών όσο και αν θεωρούμε ότι έχουν πιαστεί πολύ καλά. Μπορεί το παράμαλλο να έχει γδαρθεί και με το που πάμε να το σηκώσουμε να σπάσει και να χάσουμε το ψάρι.

Ζόκα

Η ζόκα είναι ένα εργαλείο με το οποίο ψάρευαν οι προπαπούδες μας τόσο τα φαγκριά όσο και τα τσαούσια με επιτυχία. Ακόμη και σήμερα, ύστερα από πολλά χρόνια, η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται κι εξακολουθεί να δίνει το ίδιο καλά ψάρια.

Το μολύβι σε σχήμα μικρόψαρου σε συνδυασμό με το δόλωμά μας μοιάζει στα ψάρια σα μια μάχη ανάμεσα σε ένα μικρόψαρο και μια καραβίδα ή ενός κολιού (ή οποιοδήποτε άλλου ψαριού έχουμε δολώσει) κι ενός μικρόψαρου που προσπαθεί να το καταπιεί. Η πάλη αυτή είναι αρκετά πιστευτή και αποδεικνύεται από τις επιτυχίες που έχουν στα ψαρέματά τους όσοι ψαρεύουν με αυτή τη μέθοδο.

Εδώ το δόλωμα τοποθετείται στο αγκίστρι από την ακριβώς αντίθετη πλευρά από το ότι αν ήταν σκέτο αγκίστρι. Δηλαδή τη καραβίδα θα την περάσουμε στην ακίδα του αγκιστριού ξεκινώντας από το κεφάλι όπως και το μικρό κολιαρούδι περνώντας το αγκίστρι μέσα στο στόμα του και βγάζοντας το αρπάδι κάπου στο πλάι στο μάγουλό του.

Αμολάμε τη δολωμένη ζόκα στο βυθό μέχρι να πατώσει. Στη συνέχεια αφού τσεκάρουμε το βάθος την ανεβάζουμε μια οργιά και αρχίζουμε να την κατεβάζουμε εκατοστό εκατοστό προς το βυθό ( με ρυθμό κομπολογιού όπως λέγανε οι παλιοί ψαράδες).

Όταν καταλάβουμε το οποιοδήποτε μικροτσιμπηματάκι καρφώνουμε δυνατά κι αρχίζουμε να μαζεύουμε γρήγορα το εργαλείο μας προς την επιφάνεια. Το ψάρι έχει το δόλωμα στο στόμα του κι αν δεν το καρφώσουμε θα μας το πάρει και θα φύγει αφήνοντάς μας ένα άδειο αγκίστρι.

Σε πολλά μέρη οι επαγγελματίες ψαράδες ψαρεύουν τα μεγάλα φαγκριά με ζόκες δολωμένες με σουπιές. Οι πετονιές που χρησιμοποιούν αρκετά χοντρές και το ψάρεμα γίνεται στο χέρι. Με το που τους τσιμπήσει το ψάρι αρχίζουν να μαζεύουν προς τα πάνω τρομερά γοργά. Προσπαθούν να πάρουν αυτοί το κεφάλι του ψαριού και όχι το ψάρι. Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνουν. Αν όμως λίγο χρονοτριβήσουν και το ψάρι τους πάρει το κεφάλι τότε το πιο πιθανό είναι το ψάρι να βγει νικητής.

Το βάρος που θα έχει η ζόκα μας δεν έχει καμιά σχέση με το αγκίστρι κι εξαρτάται από το βάθος που ψαρεύουμε. Το αγκίστρι έχει να κάνει μόνο με το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε.