Ναυαγοσωστικη
BULSCA 2019: Λογισμοί Κατερίνας Καλέμη
Η Κατερίνα Καλέμη ήταν μέλος της Ελληνικής ομάδας που συμμετείχε στη Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής (BULSCA 2019) για πρώτη φορά στην ιστορία του πανεπιστημιακού αθλητισμού και της αθλητικής ναυαγοσωστικής. Εδώ μας μεταφέρει τη δικιά της εμπειρία.
Μόλις είχα τελειώσει την εξεταστική και πήγα να βρω τον καθηγητή μου Στάθη Αβραμίδη για να πάρω πληροφορίες, για τη συμμετοχή μου στην ελληνική πανεπιστημιάδα που θα οργάνωνε. Όταν έφτασα στο κολυμβητήριο αντίκρισα κάποιους από τους συμφοιτητές μου να προπονούνται για το μεγάλο γεγονός τη συμμετοχή τους στην βρετανική πανεπιστημιάδα. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσα να λάβω κι εγώ μέρος σε αυτή τη διοργάνωση και να ζήσω μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Ήθελα σαν Ελληνίδα και φοιτήτρια ΣΕΦΑΑ να εκπροσωπήσω τη χώρα μου στο εξωτερικό στην αθλητική ναυαγοσωστική. Δυστυχώς όμως οι προπονήσεις είχαν ξεκινήσει από καιρό κι εγώ δεν προλάβαινα να προετοιμαστώ κατάλληλα για να λάβω μέρος. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να κάνω πίσω. Μίλησα με τον καθηγητή μου και του είπα ότι θέλω να είμαι κι εγώ εκεί για να ζήσω τις μεγάλες στιγμές των αγώνων. Έτσι κατάφερε να εξασφαλίσει και για εμένα μία θέση ως συνοδός-εθελόντρια στο Swansea, καταγράφοντας όλα τα γεγονότα και τις σημαντικότερες στιγμές που θα λάμβαναν χώρα εκεί.
Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να παρακολουθώ συστηματικά τις προπονήσεις και να μαθαίνω περισσότερα για τα αθλήματα της αθλητικής ναυαγοσωστικής. Οι μέρες περνούσαν, οι αγώνες πλησίαζαν και οι δυσκολίες ήταν αρκετές. Οι αθλητές διακατέχονταν από εντάσεις, άγχος και πίεση γιατί ήταν κάτι πρωτόγνωρο γι’ αυτούς, καθώς ο χρόνος και οι συνθήκες δεν ήταν με το μέρος τους. Όμως το πάθος και η αγάπη γι’ αυτό που έκαναν τους έδινε το κουράγιο να συνεχίσουν τις προσπάθειες με ζήλο και αγωνιστικότητα.
Επιτέλους ξημέρωσε η 29η Μαρτίου και η ομάδα των 6 ατόμων βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο να φωτογραφιζόμαστε με την ελληνική σημαία. Μέχρι να φτάσουμε στο τελικό προορισμό μας δεν ήταν και το ευκολότερο. Από το αεροδρόμιο του Stanstead μέχρι εκεί που θα μέναμε αλλάξαμε δύο λεωφορεία, και το αποκορύφωμα ήταν το 40λεπτο περπάτημα με τις βαλίτσες και τα σακίδια στους ώμους για να φτάσουμε τελικά σε μία εκκλησία και να διανυκτερεύσουμε…στα πατώματα!
Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί κατευθυνθήκαμε προς το κολυμβητήριο. Ξεκινήσανε τα ατομικά αθλήματα και οι σκυταλοδρομίες. Η ελληνική ομάδα ήταν αρκετά καλή σε σχέση με τη προετοιμασία που είχε κάνει αν σκεφτούμε ότι οι αγγλικές ομάδες προετοιμάζονταν τρία ολόκληρα χρόνια γι’ αυτή τη διοργάνωση. Κατά τη διάρκεια των αγώνων προέκυψαν πολλές ακυρώσεις της ομάδας μας, λόγω άγνοιας κάποιων κανονισμών με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δυσαρέσκειες και εντάσεις σε συνάρτηση με την κούραση και την έλλειψη ύπνου. Σαν υπερήφανοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων οι αθλητές της αποστολής έδειξαν το ήθος και το «ευ αγωνίζεσθαι» που χαρακτηρίζει τις καρδιές τους. Κάποιοι από τους αθλοσώστες μας, διέπρεψαν παρόλο που η κούραση ήταν μεγάλη λόγω τα συμμετοχής τους σε πολλά αγωνίσματα. Και ύστερα από μία τόσο κουραστική μέρα, φάγαμε όλοι μαζί ( μετά από δύο ώρες αναμονής στο εστιατόριο) και πήγαμε για ύπνο.
Η δεύτερη μέρα των αγώνων ξεκίνησε με τα σενάρια ξηράς και ακολούθησαν τα σενάρια στην πισίνα. Περίπου στις 9 η ώρα όλες οι ομάδες συγκεντρώθηκαν σε ένα δωμάτιο προκειμένου να μην διαρρεύσει το σενάριο. Κάθε μία ομάδα καλούνταν με τη σειρά τα να αντιμετωπίσει περιπτώσεις τραυματισμένων- θυμάτων. Εγώ από την μεριά μου παρακολούθησα και κατέγραψα σε βίντεο τα σενάρια της πισίνας. Αυτό το κομμάτι των αγώνων ήταν το πιο ενδιαφέρον, καθώς χαρακτηρίζονταν από δράση και αγωνία ενώ ταυτόχρονα ήταν πολύ δύσκολο. Τα θύματα ήταν πολλά και λίγες από τις ομάδες κατάφεραν να τα διασώσουν όλα στο χρονικό περιθώριο των δύο λεπτών. Οι τρεις ομάδες μας, κατέβαλαν κάθε προσπάθεια ξεπερνώντας τα όρια τους. Δυστυχώς όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που θα θέλαμε.
Η μέρα έκλεισε με την απονομή μεταλλίων-επαίνων. Παρόλες τις ατυχίες μας, τελικά κατάφερε και η δική μας αποστολή να κερδίσει την 3η θέση στο αγώνισμα 4×10μ Ρίψης Σχοινιού αντρών με τους Χαλκιαδάκη, Γάγγο, Χασάπη και Χατζηγεωργίου και να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας περήφανοι για την νίκη. Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον καθηγητή μου Στάθη Αβραμίδη που μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψω στο Swansea και να βιώσω μία εμπειρία ζωής πρωτόγνωρη και μοναδική. Νιώθω ευγνώμων που τον γνώρισα και έμαθα δίπλα του όχι μόνο την αθλητική ναυαγοσωστική σαν άθλημα αλλά κυρίως αξίες ζωής που θα τις έχω μέσα μου και θα τις ακολουθώ για πάντα. Αγάπη, πάθος, πίστη για τους στόχους μου καθώς και επιμονή και υπομονή για να τους πετυχαίνω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην οικογένειά μου που για ακόμη μία φορά με στήριξε και μου χάρισε αυτό το υπέροχο ταξίδι.
Κλείνοντας, αφιερώνω στους αθλοσώστες- συμφοιτητές μου: Ελευθερία, Διονυσία, Εμμανουέλα, Καλυψώ, Μιχάλη, Γιώργο, Φλουρή, Εφραίμ, Ιάκωβος, Γιάννης, Χρήστο, Δημήτρη αφιερώνω τους στίχους από το ποίημα του Κ. Καβάφη “Ιθάκη”: “Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις” ενώ στον εμπνευστή καθηγητή Στάθη Αβραμίδη τους στίχους από το ποίημα του Κ. Καβάφη “Θερμοπύλες”: “Τιμὴ σὲ ἐκείνους ὅπου στὴν ζωὴν των ὥρισαν καὶ φυλάγουν Θερμοπύλες.”